Η χώρα του Άη Βασίλη επιφυλάσσει metal δώρα για μεγάλα παιδιά, όλο το χρόνο. Το νεοσύστατο one-man project του κιθαρίστα και τραγουδιστή Timo Solonen, διαφοροποιείται από τα πλήκτρα, τις μελωδίες και το beauty and the beast δίπολο που προσφέρουν συνήθως σε αφθονία οι Λάπωνες. Ο Solonen πλαισιώνεται από session μουσικούς, με περισσότερο γνωστό τον μπασίστα των Katra, Johannes Tolonen και επιδίδεται σε μια μίξη doomμε death metal μεσαίων ταχυτήτων, στο ντεμπούτο του μονοθέσιου μουσικού του οχήματος, Infirmum.
Η Inverse είναι γνωστή για τις αξιόλογες κυκλοφορίες της και το “Walls Of Sorrow” δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι επιρροές του δίσκου περιλαμβάνουν ονόματα όπως οι Bolt Thrower, οι Paradise Lost της “Gothic” περιόδου και οι My Dying Bride.Ο συνδυασμός των τριών αυτών ονομάτων αντιπροσωπεύεται από το “Wake Me”,που βρίσκεται ένα σκαλί παραπάνω από τα υπόλοιπα του δίσκου. Εξαιρετικό είναι επίσης το “Silence”, που αποτελεί την πιο doom στιγμή της κυκλοφορίας.Τα φωνητικά είναι το δυνατό σημείο του Φινλανδού. Εκφραστικός και με συνεχείς εναλλαγές, δεν αφήνει τον ακροατή να βαρεθεί εύκολα και δίνει την απαραίτητη ένταση στις down-tempo στιγμές του album, όπως στα “Autumn Breeze” και “Fearless”.
Σε γενικές γραμμές, αποτελεί μια πολύ προσεγμένη προσπάθεια σε όλους τους τομείς, όπως στίχοι, παραγωγή και artwork.Η μίξη και η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον Samu Oittinen, που έχει συνεργαστεί με σχήματα σαν τους Korpiklaani, τους Sonata Arctica και τους To/Die/For, ενώ έχουμε το παράδοξο ο διασημότερος μουσικός που συμμετέχει στο “Walls Of Sorrow”, να έχει εικαστικές και όχι μουσικές αρμοδιότητες. Ο Jan “Örkki” Yrlund που έχει επιμεληθεί το εξώφυλλο του δίσκου δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς έχει υπάρξει κιθαρίστας και παραγωγός στους Ancient Rites, Lacrimosa, Imperia,καθώς και session μουσικός στους Delain. Τον είδαμε μάλιστα πρόσφατα ζωντανά στη χώρα μας, όταν οι Imperia έπαιζαν support στους Manowar.
Πίσω στα του ντεμπούτου των Infirmum όμως, που αφήνει ένα υποσχόμενο για το μέλλον, αλλά άνισο αποτέλεσμα. Ενώ το solo project του Timo Solonen δεν έχει κάποια κακά τραγούδια, είναι εμφανές από την πρώτη ακρόαση, ότι κάποια είναι ανώτερα από άλλα. Όμως, πετυχαίνει τελικά εκείνο που στοχεύει κάθε πρώτος δίσκος. Να βάλει τις επόμενες κινήσεις του σχήματος κάτω από το ραντάρ του υποψήφιου οπαδού, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον του.
6/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
