Οι Anonymus κατάγονται από τον Καναδά. Γαλλόφωνο συγκρότημα κατά βάση που αν καταλαβαίνω σωστά μέσα από αυτά τα γρυλίσματα (γιατί φωνητικά δεν τα λες με κανέναν Θεό) σε αυτόν τον δίσκο χρησιμοποιούν ισπανικούς στίχους. Τουλάχιστον οι τίτλοι των τραγουδιών είναι στα ισπανικά. Πολυπολιτισμικοί όπως καταλάβατε οι thrashers από το Μόντρεαλ.
Πριν ξεκινήσουμε να λέμε για τον δίσκο, μια θερμή παράκληση προς τα σχήματα. Ένα μεταφρασμένο βιογραφικό στα αγγλικά, όταν θέλετε να στείλετε την δουλειά σας και σε περιοδικά του εξωτερικού, θα διευκολύνει απίστευτα την κατάσταση που βρίσκεται ο συντάκτης. Θέλετε οπωσδήποτε να είναι το βιογραφικό στην μητρική σας γλώσσα; Καλώς. Μπορείτε να στείλετε δύο βιογραφικά όπως κάνουν τόσοι συνάδελφοί σας. Το να καθόμαστε να ψάξουμε πράγματα για εσάς ώστε να σας παρουσιάσουμε σωστά και να μην μπορούμε να βγάλουμε άκρη στο τέλος κακό δικό σας είναι, όχι δικό μας. Αυτό βέβαια ισχύει και για τις σελίδες σας αλλά και τα προφίλ σας στα μέσα.
Καλή και η μετάφραση του Google, που την χρησιμοποιούμε όταν δεν ξέρουμε την γλώσσα που έρχεται το βιογραφικό, αλλά δεν θα καθόμαστε πόση ώρα να προσπαθούμε να βγάλουμε νόημα από το τρισάθλια μεταφρασμένο κείμενο. Πως θέλετε δηλαδή να ασχοληθεί και άλλος κόσμος μαζί σας όταν από μόνοι σας περιορίζετε το κοινό σας; Στέλνετε τους στίχους. Πιστεύετε θα καθίσουμε να βγάλουμε άκρη με το Google σε επτά με δώδεκα και ενίοτε δεκατέσσερα τραγούδια ενώ έχουμε και άλλα πράγματα που πρέπει να τρέξουμε; Αλήθεια; Λίγη σκέψη παιδιά! Λίγη σκέψη!
Ο δίσκος αυτός λοιπόν αποτελείται από εννιά κομμάτια που η διάρκειά τους κυμαίνεται μεταξύ των τριών και έξι λεπτών. Όπως ανέφερα και στην αρχή από φωνητικά, δεν σκίζουμε καθόλου. Είναι που είναι τα ισπανικά περίεργα στην προφορά τους, έρχεται και το γρύλισμα (όχι γρέζι, όχι growl, μιλάμε για κανονικό γρύλισμα της τάξεως λυσσασμένο λυκόσκυλο) και τα χαλάει όλα. Η μελωδία παραδόξως είναι καλή. Αν ήταν instrumental ή έστω αν υπήρχαν τα φωνητικά του “Tierra” σε όλον τον δίσκο, θα ήταν σίγουρα κάτι κλάσεις ανώτερο από αυτό που είναι τώρα. Τίποτα περισσότερο δεν έχω να πω για μια μπάντα που δήθεν θέλει να ανοίξει τους ορίζοντές της. Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Και οι Rammstein γεμίζουν στάδια έχοντας μόνο γερμανικούς στίχους αλλά τουλάχιστον με λίγη προσοχή σε αυτούς, πιάνεις το νόημα έστω και ελάχιστα.
5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
