Συγγνώμη, τι είναι αυτό; Γιατί ένιωσα λες και ξαναγυρνούσα στην πέμπτη δημοτικού (με την κακή έννοια) ακούγοντάς το; Γιατί σε μένα αυτά; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν στο κεφάλι όταν άκουσα την εν λόγω κυκλοφορία. Τώρα γιατί πέμπτη δημοτικού θα μου πείτε. Γιατί πολύ απλά αυτός ο δίσκος απευθύνεται σε τέτοιας ηλικίας άτομα που θέλουν να κάνουν την επανάστασή τους ή κάτι τέτοιο.
Δομές δημοτικού, riffs και μελωδίες τόσο πρόχειρα που ακούγονται λες και γράφτηκαν σε ένα βράδυ και στίχοι δήθεν ξεσηκωτικοί και αυτοί του πεντάλεπτου προφανώς. Το αστείο του πράγματος είναι ότι νόμιζα πως τέτοιου τύπου μουσική είχε εξαφανιστεί μιας και δεν είχα πέσει πάνω σε κάτι άλλο παρόμοιο. Αλλά τελικά όλα θα τα ακούσουν από ό, τι φαίνεται τα δύσμοιρα τα αυτιά μου.
Σοβαρά δεν βρίσκω τον παραμικρό λόγο ύπαρξης αυτής της κυκλοφορίας καθώς ακόμα και στο κοινό των ατόμων στα πρόθυρα της εφηβείας (προσοχή, στα πρόθυρα, ούτε καν σε εφήβους) όπου απευθύνεται, δε νομίζω ότι θα πει κάτι μιας και οι περισσότεροι θα ξεκινήσουν αυτή τη μουσική με κλασσικά ακούσματα τύπου Iron Maiden ή Judas Priest πριν προχωρήσουν σε πιο βαθιά νερά
Και άντε πες ότι βρίσκεται κάποιος που ακούει τη μουσική μας για πρώτη φορά στη ζωή του και πέφτει πάνω σε αυτό το δίσκο. Είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι μετά από λίγο καιρό ψαξίματος γρήγορα θα τον παρατήσει για άλλα ακούσματα για τους λόγους που προανέφερα. Και ο λόγος είναι ότι αυτή η κυκλοφορία είναι απλά κακή. Πρόχειρη μουσική, πρόχειρη αισθητική σε όλους τους τομείς, γενικά μια «δηθενίλα» και μια προσπάθεια για το mainstream που την καταντά γελοία.
Αλήθεια δεν ξέρω τι άλλο να γράψω προκειμένου να γεμίσει το κείμενο. Μιλάμε για ένα δίσκο χωρίς έμπνευση, χωρίς έστω λίγο το στοιχείο της δημιουργικότητας μέσα του, που το μόνο που καταφέρνει είναι να εκνευρίζει με την παρουσία του και μόνο. Άντε, πολύ ασχοληθήκαμε.
2/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
