Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι «γιατί σε μένα αυτά;», «τι αμαρτίες πληρώνω;», «γιατί κάνει ο κάθε κακομοίρης κουφός μπάντα;» και κυρίως «πρέπει να κάνω και κριτική τώρα, λες και δε μας έφταναν τα υπόλοιπα». Λοιπόν, καθώς διαβάζω αυτοί εδώ έρχονται από την Αγγλία και παίζουν ένα μείγμα από rock, grunge και prog (που το είδαν το prog θα ήθελα να ήξερα αλλά ας το προσπεράσουμε). Αυτό φυσικά που φτάνει στα αυτιά μου δεν είναι τίποτα άλλο από μια συνεχόμενη μπαλάντα που με κάνει να βαριέμαι περισσότερο και από θανατοποινίτη γιατί είναι ξανά και ξανά το ίδιο και το ίδιο πράγμα χωρίς κάποια προοπτική εξέλιξης των «συνθέσεων» (των ποιων;).
Σοβαρά τώρα δεν ξέρω από που να το πιάσω εδώ πέρα, καθώς η μπάντα δε μου δίνει κυριολεκτικά τίποτα πάνω στο οποίο μπορώ να πιαστώ για να μιλήσω. Παραγωγή; Πλαστικούρα. Φωνή; Ο τραγουδιστής προσπαθεί αποτυχημένα να τραγουδήσει αλλά καταλήγει απλά να μου σπάει τα νεύρα. Και φυσικά οι συνθέσεις, οι οποίες είναι αυτό το επίπεδο πράγμα που περιέγραψα πιο πάνω. Ειλικρινά δεν ξέρω πόση ώρα διέθεσαν στα κομμάτια τους προκειμένου να τα τελειοποιήσουν, αλλά το όλο εγχείρημα κάνει μπαμ από μακριά ότι είναι πρόχειρο.
Και δηλαδή εγώ τώρα τι ακριβώς πρέπει να γράψω στην κριτική μου; Ότι χρειάζονται δουλειά; Ότι αν αλλάξουν κάποια πράγματα στον ήχο τους θα έχουν μέλλον; Αυτό δε μπορώ να το γράψω γιατί πολύ απλά εδώ πέρα δεν υπάρχει μέλλον. Όταν μου πετάς στη μάπα συνθέσεις του πεντάλεπτου, και μάλιστα τις κυκλοφορείς από εταιρεία, που σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιες απαιτήσεις παραπάνω γιατί υποτίθεται κάτι ξέρουν οι άνθρωποι που σε πήραν στο δυναμικό τους, μην περιμένεις να πω ότι «θες δουλειά».
Τέτοιες δηλώσεις είναι για μπάντες οι οποίες προσπαθούν κι έχουν φιλότιμο, απλά δεν ξέρουν ακόμα προς τα που να πάνε τη μουσική τους. Εσείς διαλύστε το μπας και ηρεμήσει το κεφάλι μας.
1/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
