Μετά απ όλο αυτό το μακρόσυρτο για τίτλο, περίμενε έστω και ένας, ότι το one man band του Άγγλου Philippe Gerber, θα ήταν εύκολη υπόθεση; Ο δίσκος που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, είναι ο πρώτος του full length, κάτι που δεν φαίνεται σε κανένα βαθμό, από το υλικό. Ο ήχος του δίσκου ρέει νωχελικά, καθ όλη την διάρκειά του, όπου και υπνωτίζει, με επαναλαμβανόμενα drone, ambient, ηλεκτρονικά, industrial, shoegaze και trip hop riffs (και δεν υπάρχει τελειωμός). Το είδος που ακούμε εδώ παρουσιάζεται αλλιώς ως cold wave (ότι αυτό μπορεί να χαρακτηρίζει). Μέχρι το τρίτο κομμάτι δεν υπάρχει είδος κιθάρας, καθώς και δεν συναντάμε συχνά στίχους. Για να δώσω μία καλύτερη εικόνα, του τι παίζει με αυτόν τον δίσκο, είναι μία μίξη 80s space rock με ψυχεδελικό υπόβαθρο, που μπορώ να πω είναι μία “ελαφριά” έκδοση των Alcest. Έχοντας όλα αυτά τώρα στο πίσω μέρος του μυαλού μπορούμε να φτάσουμε και στην ουσία αυτής της μουσικής, όπου είναι η δημιουργία ατμόσφαιρας, μία πειραματική ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει για τα πενήντα λεπτά που κρατάει ο δίσκος. Δεν αποτελεί Metal κυκλοφορία, ούτε καν rock. Αλλά αποτελεί την “απτή” απόδειξη ενός παραπάνω βήματος. Σίγουρα λείπουν δυναμικά χαρακτηριστικά από τον δίσκο, αλλά στα άτομα που ενδιαφέρονται για την μουσική του John 3:16 θα αδιαφορήσουν παντελώς γι αυτά. Ο τίτλος του δίσκου αποκαλύπτεται ότι είναι εν τέλη η πολύ περιληπτική μετάφραση της πορείας του.
6.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
