Οι Katre σχηματίστηκαν το 2014 στο Βερολίνο και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Encounters” τρία χρόνια αργότερα. Το όνομα του κουαρτέτου σημαίνει «σταγόνα» στα αραβικά. Όπως πολύ σωστά θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς από μια τέτοια πληροφορία, παίζουν ορχηστρικό post-rock/metal. Η μπάντα αποτελείται από τους Şah Cihan İngin (synthesizers), Okaner Ertuğrul (τύμπανα), Hasan Koç (κιθάρες, ebow, MIDI strings) και Özgür Şepşül (μπάσο).
Το συγκρότημα έχει επιλέξει να διατηρεί έναν ενιαίο θεματικό άξονα σε κάθε δίσκο του. Πράγμα εξαιρετικά χρήσιμο για instrumental μουσική, διότι λειτουργεί σαν οδηγός που κατευθύνει τον ακροατή και τον τοποθετεί από πριν στην ανάλογη διάθεση, ώστε να είναι έτοιμος να ακολουθήσει την διήγησή τους. Το “Encounters” διέθετε ένα μάλλον φιλοσοφικό υπόβαθρο, καθώς καταπιανόταν με θέματα ύπαρξης και συνειδητότητας.
Στον δεύτερο τους δίσκο “Behind The Resilience”, οι Βερολινέζοι επιλέγουν ένα πιο αυτοαναφορικό μονοπάτι. Ο δίσκος παρουσιάζει όλα τα στάδια της ιστορίας ενός πρόσφυγα. H ιστορία ξεκινάει μουσικά από την ζωή μιας οικογένειας πριν τα γεγονότα που εξανάγκασαν στην μετανάστευση (“So Was The Life”), τον εμφύλιο που ακολουθεί, στο ταξίδι του ξενιτεμένου (“The Route”) και καταλήγει στη νέα του ζωή στην Ευρώπη (“Behind The Resilience”).
Όπως θα μάντευε κανείς από το υπόβαθρο της τετράδας, τα οκτώ κομμάτια διαθέτουν μια έντονη συναισθηματική χροιά, με κορύφωση αυτής στο “The Mermaid”. Το οποίο αποτελεί ίσως και την πιο δυνατή στιγμή του δίσκου και της όλης ιστορίας που εκείνος επιθυμεί να επικοινωνήσει. Αυτό που προσωπικά πιστεύω ότι θα απογείωνε τον δίσκο, είναι η πιο έντονη παρουσία του ethnic στοιχείου.
Μπορεί να φαίνεται ως αναμενόμενο και κλισέ δεδομένου του θέματος του δίσκου, το οποίο και να ήθελαν να αποφύγουν. Αλλά η προσέγγιση τους αποδεικνύεται αρκετά μινιμαλιστική όταν συνθέτουν, οπότε κάτι τέτοιο δεν θα ελλόχευε τον κίνδυνο να ακουστούν κιτς ή υπερβολικοί. Θεωρώ ότι θα χρωμάτιζε περισσότερο τον δίσκο, θα ταίριαζε με το θέμα του και θα τους ξεχώριζε τελικά από τον συρφετό μπαντών που κυκλοφορούν εκεί έξω με παρόμοιο ήχο. Σε κάθε περίπτωση, τίμια προσπάθεια και αρκετά ενδιαφέρον θέμα, οπότε όσοι αρέσκονται σε αυτό το στυλ δεν χάνουν κάτι να δοκιμάσουν.
6/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
