Με την τέταρτη full-length κυκλοφορία τους και έκτη συνολικά επανέρχονται μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια οι Ιταλοί Kenòs με το “Pest”. Πρόκειται για ένα ακόμη album στο χώρο του progressive death metal, ή όπως το θέτουν οι ίδιοι, στο violent death metal. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται πως το κλασικό τεχνικό death των Kenòs εμπλουτίζεται με αμερικάνικου τύπου riffing και αρκετά βαριά drums.
Πράγματι, κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί αυτό το album των Ιταλών. Πρόκειται για οκτώ συνθέσεις που βασίζονται αποκλειστικά στα εξής τρία χαρακτηριστικά: εξαιρετικά τεχνικά riffs με αρκετά progressive στοιχεία, καταιγιστικά drums και brutal death φωνητικά. Θα πρέπει να αναφερθεί πως οι Ιταλοί δεν περιορίζονται αποκλειστικά στα όρια του τεχνικού death, αλλά προσπαθούν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, χρησιμοποιώντας prog στοιχεία. Η ενσωμάτωση αυτή μπορεί να θεωρηθεί επιτυχής, δεδομένου ότι το death αποκτά έναν ακόμη πιο βίαιο, ωμό, έντονο και γρήγορο ρυθμό, μάλλον καταιγιστικό, τόσο στις κιθάρες, όσο και στα drums, ενώ και το μπάσο ακούγεται αρκετά βαρύ.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η τόση αξιοποίηση τεχνικών στοιχείων κάπου καταντά ανούσια και μπορεί να ενταχθεί στο πλαίσιο της αναζήτησης μίας απάντησης στο ερώτημα που έχει τεθεί εδώ και δεκαετίες «η τέχνη για την τέχνη;». Διατυπώνοντας αλλιώς το ερώτημα, το κατά πόσο το “Pest” αποτελεί ένα καλό album σχετίζεται με το ερώτημα κατά πόσο μπορεί κάποιος να προσλάβει τη μουσική τεχνικότητα ως το μοναδικό κριτήριο, και χαρακτηριστικό παράλληλα, μίας μουσικής σύνθεσης. Μπορεί οι Ιταλοί να διαθέτουν άψογη μουσική κατάρτιση και τεχνική επιδεξιότητα, αλλά το να αποτελεί αυτό και μόνο στοιχείο της μουσικής, απλά δε βρίσκει σύμφωνους τους πάντες. Από κάποιο σημείο και έπειτα ο όλος θόρυβος που παράγεται από τα ηχεία καταντά κουραστικός, χωρίς κάποιο σκοπό, με επαναλήψεις των riffs, με κάποιες αχρείαστες κραυγές, όπως στο άνοιγμα του “My Wooden Frame”, αλλά και χωρίς να υπάρχει κάτι αξιομνημόνευτο και κάτι διαφορετικό στη δόμηση των κομματιών μεταξύ τους.
Συνολικά, θα μπορούσε κανείς να φτάσει στο σημείο μέχρι και να κατηγορήσει τους Kenòs για αλαζονεία, επιδεικνύοντας τόσο τεχνικότητα σε αυτό το album, αλλά κάτι τέτοιο δε θεωρούμε ότι συντρέχει στην περίπτωση των Ιταλών που απλά θέλησαν να καινοτομήσουν στο χώρο του κλασικού τεχνικού death. Η κριτική ενός album είναι σαφώς υποκειμενική, αλλά κάτι τα prog στοιχεία, κάτι η πολύ τεχνική, είχαν ως αποτέλεσμα να μην μπόρεσαν να μας πείσουν οι Kenòs. Ωστόσο, στη βαθμολογία λήφθηκε υπόψη η τεχνική τους, η επιθυμία και προσπάθεια καινοτομίας (που μας βρίσκει πάντα υπέρ), αλλά και το κατά πόσο πράγματι ανταποκρίνονται στα στοιχεία του μουσικού είδους που πρεσβεύουν.
6/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
