Από το Nottingham μας έρχονται οι Catch Fire οι οποίοι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Karma Owes Me A Lifetime Of Happiness” μέσω της Rude. Η παραγωγή έγινε από τον Bob Cooper (Ducking Punches, Nervus) και η μίξη από τον Seth Henderson (Knuckle Puck, Real Friends, The Devil Wears Prada). Το τετραμελές pop punk emo band πριν από αυτό είχε κυκλοφορήσει δυο EPs, το “The Distance I Am From You” το 2016 και το “Love That I Still Miss” το 2017 με την ίδια εταιρεία.
Αυτές οι κυκλοφορίες τροφοδότησαν ένα μεγάλο πρόγραμμα περιοδείας για τους Catch Fire, παίζοντας support στους Sleep On It και με εμφανίσεις στο Burn It Down Festival, το Pop Punk Pile-Up και το MacMillan Fest. Αλλά ας έρθουμε στο τώρα και να πούμε λίγα λόγια για το νέο δίσκο τους, το “Karma Owes Me A Lifetime Of Happiness” διάρκειας 43 λεπτών περιέχει 11 κομμάτια που αποτελούν ένα concept album το οποίο μιλάει για την απουσία/ύπαρξη του κάρμα. Οι άνθρωποι περνούν τη ζωή τους κάνοντας καλό μόνο από το φόβο του τι έρχεται στη συνέχεια αλλά όταν βλέπουμε τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας, ακόμη και τους εαυτούς μας που υποφέρουν, μας κάνει να αμφισβητήσουμε την ύπαρξη του. Το album ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με την ψυχική υγεία και την κατάθλιψη.
Αυτό που διακρίνουμε με το καλημέρα είναι ο σκοτεινός pop punk ήχος στο “Petrifaction”, ένα δυνατό ξεκίνημα και συνεχίζει με το “Malignance” που ασχολείται με τις καταθλιπτικές σκέψεις, με τη μελωδία της κιθάρας να ξεχωρίζει. Στα “Fault Line”, “Stabbing Pains” και “Heist” έχουμε πολύ όμορφα κομμάτια σε δημιουργία που μέσα από τις εκρήξεις τους παρουσιάζουν μεγάλες δόσεις μελωδίας. Τα “Stabbing Pains” και “For Those Who Fear Death” είναι μπαλαντοειδές συναισθηματικά κομμάτια με υπέροχα μελωδικά riffs και με πολύ εκφραστικά σόλο κιθάρας. Ο δίσκος κλείνει με το πολύ μελαγχολικό “Third Person” το οποίο προς το τέλος μέσα από μια μουσική έκρηξη κορυφώνεται δραματικά.
Εδώ έχουμε ένα ακόμη pop punk album, συναισθηματικό, άλλοτε εκρηκτικό και γεμάτο μελωδία, ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα. Αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Προσπερνάμε.
4/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
