Από την νέα Υόρκη μας έρχονται οι Krallice, που συνεχίζουν την πορεία τους παίζοντας το Avant-garde Black metal που τους έχει κάνει γνωστούς από το 2007. Παρατηρώ μία εξέλιξη στον ήχο τους, όχι τίποτα ριζικό, παραμένουν στο στοιχείο τους, να σου δίνουν στα μούτρα τα κομμάτια, χωρίς να σκέφτονται για το αν θα αρέσει όλη αυτή η ωμότητα. Ωμός εντελώς ο ήχος τους, με τις κιθάρες στην πρώτη γραμμή, να αλλάζουν τα riffs από την μία στιγμή στην άλλη, αφήνοντας τα φωνητικά και τα ντραμς να γράφονται σε άλλα δωμάτια. Το μπάσο εδώ κάνει τελείως αισθητή την παρουσία του, σε σημείο που ακούμε και κλίμακες. Αν και αρκετά μεγάλο στοιχείο του black και του avant-garde η ατμόσφαιρα, οι Krallice το αποφεύγουν. Ο ήχος τους αποτελείται από άπειρες σχεδόν μελωδίες, θαμμένες, όχι μόνο λόγο του ήχου και της ηχογράφησης, αλλά γιατί όλες οι ιδέες τους είναι συμπιεσμένες η μία μετά την άλλη, κάνοντας σχεδόν αδύνατο κάποιος να ακολουθήσει την ροή, όσες φορές και αν προσπαθήσει να ακούσει το “Years Past Matter”. Έπειτα παρόλο που δεν υπήρχε τόσο επανάληψη στον ήχο τους, καταφέρανε να κάνουν τα κομμάτια παρόμοια μεταξύ τους, λόγο της έλλειψης δυναμικών. Πιστεύω ότι προσπαθούν στον ήχο τους να ενώσουν το παλιό old school Black, με progressive στοιχεία, γιαυτό και παίζουν πολύ με “lo-fi” και “hi-fi”. Με το “lo-fi” να αποτελεί τον άγριο και παγωμένο ήχο του χτες και το “hi-fi” τον progressive ήχο του “σήμερα”. Από όλο τον δίσκο το πρώτο κομμάτι μπορεί να ξεχωρίσει για την εισαγωγή του, που βλέπουμε μία σταδιακή παρουσίαση των οργάνων και εκτός αυτού είναι από τις λίγες φορές που θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε το τι συμβαίνει γύρο μας, καθώς και τα πιο “επικά” μέρη. Ο δίσκος είναι πολύ δύσκολος στην κατανόηση. Δεν σου δίνει μέρος να κρατηθείς όσες επαναλήψεις και αν κάνεις τα κομμάτια. Είναι αρκετά αυθεντικός, δίνοντάς μας να καταλάβουμε ακριβός πως είναι ο ήχος των Krallice.
7/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
