Αρχικά οφείλω να αναφέρω πως θεωρώ τον Olaf Thorsen, κατά κόσμον Carlo Andrea Magnani, έναν από τους μεγάλους του ευρωπαϊκού μελωδικού metal. Αν υπάρχει αγία τριάδα του είδους, τότε ο ψηλός Ιταλός στέκεται επάξια δίπλα στους τιτάνες Kai Hansen και Timo Tolkki. Και αν σπάνια αναγνωρίζεται (κακώς) το έργο του, τότε να θυμίσουμε πως όσο στην Ιταλία κυκλοφορούσαν σωρηδόν το ένα σκουπίδι μετά το άλλο (ναι Underground Symphony, εσένα κοιτάω), ο Thorsen κατάφερνε πάντα είτε με τους Labyrinth, είτε με τους Vision Divine να κυκλοφορεί αξιόλογες, τουλάχιστον σοβαρές δουλειές.
Το “Welcome To The Absurd Circus” έρχεται τρία χρόνια μετά το εξαιρετικό “Architecture Of A God” και συνεχίζει το πολύ καλό σερί κυκλοφοριών των Labyrinth από την επιστροφή του Thorsen το 2010. Νέο πρόσωπο αυτή τη φορά στη σύνθεση ο Matt Peruzzi στα τύμπανα, ο οποίος αντικατέστησε τον John Macaluso (ex-Ark, ex-Yngwie Malmsteen). Απαραίτητη αλλαγή αν αναλογιστεί κανείς το “Return To Live”, όπου φάνηκε πως ο κατά τα άλλα βιρτουόζος Macaluso δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στα απαιτητικά speed metal μέρη των Labyrinth.
Προσπερνώντας το ομολογουμένως κακό εξώφυλλο, η νέα δουλειά των Labyrinth αποδεικνύει από την αρχή γιατί θεωρούνται σταθερή αξία στο prog/power ιδίωμα. Ό,τι έχουμε αγαπήσει σε αυτή τη μπάντα βρίσκεται ξανά εδώ και τολμώ να πω σε παραπάνω από απλά ικανοποιητικό βαθμό. Οι ρομαντικές μελωδίες, η ταχύτητα, η λυρικότητα, όλα υπάρχουν στο “Welcome To The Absurd Circus” ικανά να προκαλέσουν χαμόγελο σε όλους τους οπαδούς των Ιταλών. Η συνθετική δεινότητα του κιθαριστικού διδύμου Thorsen/Cantarelli, από τη μια με power metal δυναμίτες όπως τα “Live Today”, “The Unexpected” και από την άλλη με mid-tempo συναισθηματικά έπη όπως τα “One More Last Chance”, “As Long As It Lasts” και “Sleepwalker” τα οποία χρωματίζει περίτεχνα με τα πλήκτρα του ο Oleg Smirnoff, μοιάζει πραγματικά αστείρευτη.
Χωρίς να λείπουν και τα πιο άμεσα αλλά εξίσου φανταστικά “Den Of Snakes” και “World’s Minefield” με παραπομπές στα παλιότερα “State Of Grace” και “Sailors Of Time”, ο δίσκος δε κάνει ποτέ κοιλιά, ενώ λίγο πριν το κλείσιμο του “Finally Free” συναντούμε και τη μοναδική μπαλάντα, το μαγευτικά όμορφο “A Reason To Survive”. Ως γνωστόν οι Labyrinth έχουν και μια παράδοση στις διασκευές και δεν απογοητεύουν ούτε τώρα, με το “Dancing With Tears In My Eyes” των Άγγλων Ultravox. Οι πιο παρατηρητικοί θα βρουν και ένα μικρό tribute στον αδικοχαμένο Criss Oliva και το “Ghost In The Ruins” στο solo του εναρκτήριου “The Absurd Circus”.
Φυσικά δε γίνεται να μην αναφερθεί ο άνθρωπος πίσω από το μικρόφωνο, ο τεράστιος Roberto Tiranti, o οποίος για ακόμα μια φορά προσφέρει σεμινάρια ερμηνείας και ακούγεται πραγματικά αγέραστος. Το “Welcome To The Absurd Circus” διαθέτει όλα τα φόντα ώστε να μνημονεύεται στο μέλλον ως μια από τις κορυφαίες στιγμές των Labyrinth. Αν αυτό θα γίνει, θα το δείξει μόνο ο χρόνος. Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά, η οποία ξεχωρίζει εύκολα μέσα στο πολύπαθο είδος. Με ήχο κρύσταλλο από τον θεούλη Simone Mularoni και συνθέσεις που θα σας πάνε πίσω στα ένδοξα 90s, τι και αν οι αναφορές στο μνημείο “Return To Heaven Denied” είναι χτυπητές; Πιστεύετε πως θα σας ενοχλήσει; Θεωρώ σχεδόν σίγουρο πως όχι.
8,5/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
