Θα ξεκινήσω την κριτική και θα πω πως το “Lulu” ΔΕΝ είναι ο καινούριος δίσκος των Metallica, αλλά πρόκειται για άλμπουμ συνεργασίας τους με τον Lou Reed γιατί φαίνεται πως όλο το κράξιμο πάει (πάλι) στους πρώτους. Ο δίσκος βασίζεται στα δύο έργα του Γερμανού θεατρικού συγγραφέα Frank Wedekind και αναφέρεται σε μα ιστορία μια νεαρής δελεαστικής χορεύτριας που μεγαλώνει στην Γερμανική κοινωνία μέσω των σχέσεων της με πλούσιους άντρες, αλλά μετά πέφτει στην φτώχια και στην πορνεία. Όλα ξεκίνησαν όταν οι δύο καλλιτέχνες μοιράστηκαν την σκηνή για την 25η Rock and Roll Hall of Fame επετειακή συναυλία και έτσι αποφασίστηκε η συνεργασία τους για το “Lulu” καθώς μάλλον φαίνεται πως «έδεσαν» πάνω στην σκηνή. Αλλά τι γίνεται δισκογραφικά; Η γνώμη μου δεν θα πέσει πολύ μακριά από την κοινή γνώμη καθώς η χημεία δεν υπάρχει και το αποτέλεσμα είναι μια πατάτα νερόβραστη με γαρνιτούρα από σάπιες ρίζες. Ο Lou Reed μάλλον αναζητούσε την φήμη και τις πωλήσεις των Metallica οι οποίοι μπορούν να πουλήσουν και καμένες τηγανίτες με το sticker τους πάνω. Πρώτο δείγμα το “The View” και το γλέντι για τους haters πήρε φωτιά! Έπειτα ακολούθησε streaming του δίσκου και πιστεύω πως δίχασε ακόμα και τους die hard fans. O Lou Reed ακούγεται ίσως πιο φάλτσος από ποτέ, οι κιθάρες φεύγουν μακριά από την φιλοσοφία των Metallica αν και υποτίθεται πως είναι το background group, τα solos είναι απειροελάχιστα (σας θυμίζει κάτι;) και ο Ulrich ακόμα προσπαθεί να παίξει (κλαίω όποτε ακούω το “””solo””” του στο “Frustration”). Στην ουσία πρόκειται για ένα μεγάλο τζαμάρισμα, με μιλητή «ποίηση», και όχι στίχους ,από τον κύριο Reed. Αυτός βέβαια που ξεχωρίζει και κάνει λίγο αυτή τη δουλειά να ακούγεται είναι ο James Hetfield, αν και σε σημεία κόλλησε την φαλτσάδα του Lou. Οι Metallica βγήκαν πολύ έξω από τα λημέρια τους αυτή τη φορά, ο Lou Reed κρύβεται από τους οπαδούς και τις απειλές τους και η όλη ιστορία βρωμάει αρπαχτή (γκμχ, γκμχ). Μπορεί οι hipsters να του βρουν κάποια αξία που θα βρεθεί κάποτε πολύ μακριά στο μέλλον σ’ έναν μακρινό γαλαξία και σ’ ένα παράλληλο σύμπαν. Μέχρι τότε που πας μικρή Λουλού ξυπόλυτη στα αγκάθια; Τιμής ένεκεν για την αγάπη μου για τους Metallica δεν θα βάλω τον χαμηλό βαθμό που θέλω να βάλω γιατί ίσως ο James και κάποια riffs να σώζουν ακόμα την κατάσταση.
3/10
Tένια Λάρδα
