Το ντεμπούτο των doomsters, Lucifer’s Fall αποτέλεσε για μένα μια δυσάρεστη έκπληξη εκ μέρους της Αυστραλιανής metal σκηνής. Πάνω που με είχαν συνηθίσει σε ανώτερες ποιοτικά μπάντες όπως οι Be’lakor, Valtari, Ne Obliviscaris και αρκετές άλλες, σκάει αυτό εδώ το άλμπουμ και με επαναφέρει στην ζοφερή πραγματικότητα. Κατ’αρχήν, αποτελείται από τον Philip Howlett, τραγουδιστή/κιθαρίστα/ιδρυτή των Rote Mare και τον Ben Dodunski που παίζει τύμπανα στην ίδια μπάντα. Όπως φανταστήκατε ίσως, οι Rote Mare παίζουν μουσική του ίδιου doom metal ύφους όπως και οι Lucifer’s Fall οπότε προκαλεί κάποιες απορίες η εμπλοκή μελών τους σε παρόμοιο σχήμα χωρίς να υπάρχει αποχώρηση. Όσο αφορά το μουσικό τους ύφος, η συνταγή που ακολουθούν μου θυμίζει την εποχή του “The Ethereal Mirror” Cathedral, και ξεκίνησαν να προσθέτουν πιο groove στοιχεία στο μέχρι τότε αργόσυρτο Sabbath-ικό doom metal τους. Αν και προσπαθούν να ακολουθήσουν αυτό το ύφος, είναι πολύ βαρετοί για να μπορέσουν να φτάσουν στο επίπεδό του. Δεν φτάνει μόνο να παίζεις πιο αργά κι απ’τον θάνατο, πρέπει να το υποστηρίζεις και με κάποια σημεία που κρατάνε το ενδιαφέρον του ακροατή. Δεν μιλάμε για μια μουσική που λειτουργεί σαν συνοδευτικό άλλων εργασιών, άρα πρέπει να περιέχει τα κατάλληλα ερεθίσματα, τομέα στον οποίο οι Lucifer’s Fall αποτυγχάνουν παταγωδώς. Ηχητικά, πάνε ακόμα πιο πίσω στον χρόνο, κάπου στα χρόνια του “Masters Of Reality”, με το μπάσο αρκετά μπροστά και την κιθάρα να υιοθετεί ένα πιο μουντό ήχο. Τα φωνητικά στέκονται απλώς καλά στις περισσότερες των περιπτώσεων αφού η εμμονή του τραγουδιστή στον Lee Dorian καταντάει εκνευριστική με το πέρασμα της ώρας. Τοποθετημένο στη μέση της κατάταξης, αποτελεί στόχο αποκλειστικά για τους κολλημένους ή τους αργόσχολους που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
