Ο Luke Gasser έχει πολλά κοινά με τον ελβετικό σουγιά, είναι μουσικός, γλύπτης, ζωγράφος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, ηθοποιός και κατάγεται από το Lungern της Ελβετίας. Με ορμητήριο του το Καντόνι του Όμπβαλντεν, ο Luke έχει να επιδείξει μια εντυπωσιακή καλλιτεχνική δραστηριότητα που ξεπερνά τα εθνικά όρια της πατρίδας του, με το “The Judas Tree” να αποτελεί το 14ο άλμπουμ του, και μάλιστα να είναι διπλό. Το άλμπουμ, που περιλαμβάνει 18 κομμάτια, ηχογραφήθηκε στο Studio Foolpark, στην Λουκέρνη της Ελβετίας με παραγωγό τον ίδιο και τον Deezl Imhof, ενώ στο πλευρό του Luke βρίσκονται ο Zach Prather στο ηλεκτρικό μπάσο και ο Mike Malloth στα τύμπανα.
Η πρώτη αίσθηση που παίρνεις από το “The Judas Tree” είναι σίγουρα rock ‘n’ roll. Σίγουρα πρόκειται για πολιτισμένο r&r που οριοθετεί όμως με απόλυτη σαφήνεια τον ήχο του και το attitude από τις πρώτες κιόλας νότες. Η παραγωγή του άλμπουμ είναι καθαρή και straight forward χωρίς φθηνά κόλπα εντυπωσιασμού. Ώρες-ώρες έχω την αίσθηση ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο. Αυτή βεβαία η απλότητα που διακατέχει όλο το “The Judas Tree”, κάνει μάλλον πιο ειλικρινή και ουσιαστική τη σχέση του Gasser με τον ακροατή του.
Όσο προχωρώ με την ακρόαση του δίσκου που είναι σαφώς ροκ, συνειδητοποιώ ότι πρακτικά τα guitar solos, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ροκ, είναι ανύπαρκτα! Ο Luke λοιπόν έχει φτιάξει ένα άλμπουμ που έχει πρωτίστως “τραγούδια” και όχι ροκ “κομμάτια”. Σκέψου κάτι σαν τον Bob Dylan με εντονότερο το ηλεκτρικό στοιχείο, αλλά σίγουρα με τη βαρύτητα στα λόγια… στη ποίηση… και όχι τόσο στη μουσική. Αντιστοίχως λοιπόν το άλμπουμ στιχουργικά είναι σε υψηλό επίπεδο. Χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνώ με όλες τις απόψεις του Gasser, όπως αυτές εκφράζονται στο λόγια του άλμπουμ, θα πρέπει να πω πως προβληματίζουν και αποτελούν εξαιρετική τροφή για σκέψη, από έναν άνθρωπο που δεν έχει επαναπαυθεί στη ζωή που έχει, αλλά συνεχίζει την πνευματική του αναζήτηση.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως το “The Judas Tree” αποτελεί ένα όμορφο άλμπουμ, καθαρού, ομού ροκ με πολύ καλό στίχο και εύηχη παραγωγή. Σίγουρα δεν αποτελεί το επόμενο rock monument, αλλά μπορεί να κρατήσει ωραία συντροφιά ειδικά στον μεγαλύτερο ηλικιακά ακροατή. Αναζητήστε το στον κατάλογο της Γερμανικής Blue Rose Records.
7/10
Γιώργος Αβραμίδης
[email protected]
