Η αναβίωση την ανεμελιάς των 70s είναι καθήκον της μπάντας από την Σουηδία, που δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί ούτε ένα χρόνο από την κυκλοφορία του προηγούμενου album της. Έτσι λοιπόν, προχωρά στην δημοσιοποίηση του νέου της, που φέρει και το ίδιο όνομα “Lykantropi”. Το όλο εγχείρημα δίνει την αίσθηση ότι χάθηκες στο χρόνο και σε απελευθερώνει από τα τεχνολογικά άγχη και υποχρεώσεις του σήμερα.
Το πρώτο “Black Old Stone” μου έδωσε την αίσθηση του πιο βαρύ ήχου στην εισαγωγή της κιθάρας, που ίσως και να συγκρίνεται εύστοχα σε stoner καταβολές. Με εντυπωσίασαν τα παράλληλα φωνητικά στα refrains, που με τη μελωδικότητα τους ήθελα να τα ακούσω συχνότερα. Ο ήχος παίρνει πιο ανέμελη rock μορφή στο “Mary Jane”, που θυμίζει διάφορες παλιές μεγάλες επιτυχίες στην κιθάρα, να τα λέμε και αυτά.
Το “Julie (Old Death Whisper)” είχε την πιο groove rock διάθεση, χωρίς όμως να χάσει την χαλαρότητα στα φωνητικά. Πριν καν να το καταλάβω, δημιουργήθηκε στο κομμάτι και η πιο ατμοσφαιρική στιγμή του album, για να επιστρέψει ξανά στο αρχικό δυναμικό μοτίβο, το οποίο οδήγησε σε solos και αυτοσχεδιασμούς των οργάνων με πρωταγωνιστές την κιθάρα και το πνευστό, που μάλλον είναι αυλός. Το τελείωμα του κομματιού είναι εξαιρετικό με μια έμπειρη πτώση τις ταχύτητας, που μας καλωσορίζει στο χαλαρό πέμπτο “Alexandra”, με την σιωπηλή του rock δυναμική. Με τα επόμενα δύο τραγούδια η ανεμελιά επανέρχεται και φτάνουμε στο προτελευταίο “Summernights”, ένα τραγούδι αφιερωμένο στην καλοκαιρινό ρομαντισμό. Να σημειώσω πως το πνευστό εδώ βοηθά εξαιρετικά στην συναισθηματική αισθητική της αναπόλησης.
Τόσο ο θολότερος ήχος της ηχογράφησης για υλικό του 2020, όσο και η πιστότητα της μπάντας στο είδος του ψυχεδελικού rock, μας γεμίζουν με ευχάριστες αναμνήσεις και καλή διάθεση για να υποδεχτούμε το αύριο. Τα κατάφεραν τόσο καλά που δύσκολα κάποιος που τους ακούει για πρώτη φορά, μπορεί να καταλάβει ότι η μπάντα ανήκει στην σημερινή εποχή. Μου άρεσαν οι εναλλαγές σε χαλαρά και πιο δυναμικά σημεία, θυμίζοντας μου το χαρακτηριστικό αυτό των ψυχεδελικών σχημάτων των 70s. Θα ήθελα λίγο παραπάνω ζωντάνια από τα παιδιά και θα πρότεινα να πειραματιστούν και με πιο γρήγορες ταχύτητες.
7,5/10
Νίκος Καρβουνόπουλος
[email protected]
