Πολύ δυνατή η δισκογραφική επιστροφή των Man Must Die μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας, με τους Σκοτσέζους να δίνουν ρεσιτάλ καλοπαιγμένου και καλοζυγισμένου τεχνικού Death Metal. Σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους ο ήχος της μπάντας έχει αλλάξει αρκετά καθώς ναι μεν, οι επιρροές από Suffocation, Napalm Death, Monstrocity, Cryptopsy κλπ είναι ακόμα εκεί, ναι μεν συνεχίζουν να ακούγονται σαν Necrophagist χωρίς τα τρελά σολίδια, σαν Revocation και Decrepit Birth αλλά πλέον στον ήχο τους έχουν εισχωρήσει και αρκετά πιο μελωδικά Death Metal στοιχεία που ίσως θυμίσουν και Arsis σε μερικούς αλλά και μερικές πιο Deathcore στιγμές. Σαν σαλάτα είναι πολύ γερή δεν το συζητάω καν, ΑΛΛΑ από εκεί που είχαν φτάσει να έχουν γαμιστερό δικό τους πλέον ύφος στην προηγούμενη τρομερή, άριστη θα έλεγα, δισκάρα τους, “No Tolerance for Imperfection”, τώρα τα διαλύουν όλα για μια νέα πορεία από ότι φαίνεται… Και όπως κάθε αρχή και δύσκολη, λογικό ποιοτικά να είναι λίγο πιο κάτω τον δύο προκατόχων του ο φετινός τους δίσκος. Είναι κάπου στα επίπεδα του πρώτου δίσκου τους από συνολικής άποψης (αλλά φυσικά τελείως διαφορετικός). Και πάλι όμως μιλάμε για αρκετά βαριά φανέλα χωρίς μέτριες στιγμές στο παρελθόν οπότε και λογικό να γίνεται της καραπουτανάρας εδώ μέσα. Τρελές τεχνικές κιθάρες, ντραμς και μπασαδούρες συνοδευόμενες από πιο «απαλές» μελωδικές γραμμές όταν σκάνε τα solos. Η φωνή επίσης κρατιέται αρκετά καλά και ουσιαστικά ακολουθάει μια λογική debrutalizing πορεία όπως σημαδεύτηκε και από τον προ-προηγούμενο στον προηγούμενο δίσκο. Αρκετές κομματάρες εδώ μέσα με μια από τις πρωτοστατούσες να είναι το “Abuser Friendly” όπου συμμετέχει και ο Max Cavalera. Σε αντίστοιχο επίπεδο το Φλοριδιανό τελείωμα του άλμπουμ με την οκτάλεπτη σάπια κομματάρα “The Day I Died”. Πολύ καλό και το τέρμα σκηνή Gothenburg “Absence Makes the Hate Grow Stronger”. Τρομερό στο παλιό τους στυλ το “Sectarian” και τέλος το κομμάτι που τα συνδυάζει όλα και είναι επίσης στα καλύτερα (και είναι πλήρως αντιπροσωπευτικού των αλλαγών) το έπος “Hiding in Plain Sight”. Σίγουρα ένας δίσκος που πρέπει να τσεκαριστεί από όλους τους λάτρεις του τεχνικού ακραίου ήχου.
8.5/10
Γιώργος “Kelenmar”
Βασιλειάδης [email protected]
