Selbst είναι το όνομα του (στην ουσία) project του απλού, λιτού και λακωνικού Ν.. Δημιουργήθηκε το 2010 και το “Relatos De Angustia” είναι μόλις ο δεύτερος ολοκληρωμένος του δίσκος. Το γεγονός ότι ο τίτλος του album είναι γραμμένος στα ισπανικά δεν ήταν αρκετό για να μην εκπλαγώ όταν έμαθα ότι το project κατάγεται από τη Βενεζουέλα, καθώς ο ψυχρός black metal ήχος του με είχε πείσει ότι προέρχεται από πιο βόρεια και παγωμένα μέρη, αν και σίγουρα όχι Σκανδιναβία. Στερεότυπα ίσως, αλλά ας είναι, αφού το “Relatos De Angustia” έχει τη δική του χάρη.
Το “Relatos De Angustia” ακούγεται δυσοίωνο και απειλητικό με μια υποβόσκουσα μελωδία να δίνει έναν μελαγχολικό αλλά παράλληλα εκφοβιστικό τόνο. Όλα αυτά από το εισαγωγικό κομμάτι, το οποίο είναι και εντελώς ορχηστρικό. Η συνέχεια ωστόσο δεν είναι διαφορετική, απλώς τα πονεμένα και τραχιά φωνητικά που κάνουν την εμφάνισή τους επιβεβαιώνουν και αναδεικνύουν ακόμη καλύτερα αυτή την θέση. Γενικά, όλος ο ήχος βγάζει έναν εσωτερικό πόνο καλυμμένο από επιθετικότητα.
Όπως γίνεται αντιληπτικό, τα καταιγιστικά drums και οι κοφτές κιθάρες είναι αυτά που κυριαρχούν στην μουσική, τα οποία χτίζουν μια βλοσυρή ατμόσφαιρα, χωρίς να βασίζονται σε πολλές αμιγώς ατμοσφαιρικές πινελιές. Αυτή η επιθετικότητα σε συνδυασμό με την διακριτική μελωδία του δημιουργούν από μόνα τους ένα δυσοίωνο και δυστοπικό ηχητικό περιβάλλον. Ένα κόστος όλων αυτών είναι ορισμένες φορές να αγγίζει τα όρια της μονοτονίας, αλλά αυτές οι φάσεις είναι ελάχιστες και η συνέχεια της απομακρύνει σύντομα.
Εν κατακλείδι, το “Relatos De Angustia” προσφέρει μια καλά υπολογισμένη δόση ωμότητας και ακρότητας. Φροντίζει μαζί με τον καταιγισμό να προσφέρει κάποιες πιο ευαίσθητες, θα τολμούσα να πω, φάσεις, σίγουρα όμως όχι ευάλωτες. Έτσι, κρατάει μια ενδιαφέρουσα ισορροπία που το καθιστά ένα αρκετά ενδιαφέρον άκουσμα. Μπορεί να μην είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, όμως αξίζει να δοθεί και σε εκείνο η προσοχή μας.
6,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
