Όσοι είστε εξοικειωμένοι με τις μουσικές ανησυχίες της κυρίας Shamaya, τότε δεν χρειάζεται να έχετε αγωνία ή περιέργεια για τον καινούριο των Otep αφού το Atavist ακολουθεί και πάλι το γνώριμο δρόμο που είχαν ακολουθήσει και στις παλιότερες δουλειές τους και κυρίως στις αρχές της μπάντας. Πέμπτος κατά σειρά λοιπόν δίσκος για τους Otep, με τον Rani Sharone να παίρνει την θέση του Evil J στο μπάσο. Το Atavist ξεκινάει ωραία, δυναμικά, σε κάνει να θέλεις να τα σπάσεις όλα με κομμάτια όπως τα “Atom To Adam”, “Drunk On The Blood Of Saints” και “Remember To Forget”. Η χαρά δεν κρατάει για πολύ βέβαια, αφού ο δίσκος δεν αργεί να κάνει μία μικρή κοιλιά στην πορεία του, αφού από την μέση περίπου και μετά οι ταχύτητες πέφτουν δραματικά, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό βέβαια, ειδικά σε όσους αρέσουν πιο ήρεμα, αλλά και ψυχεδελικά πράγματα, αφού η ατμόσφαιρα εξακολουθεί να είναι κάπως ψυχωτική. Στο “We Dream Like Lions” βλέπουμε μία διαφορετική όψη της μπάντας, αφού είναι ένα ακουστικό κομμάτι, με καθαρά φωνητικά, ενώ στα “Baby‘s Breath” και “Bible Belt” έχουμε στην ουσία μία απαγγελία στίχων από την Shamaya, με την συνοδεία μίας υποτονικής μουσικής, που θα μπορούσαν να είναι παρμένη από κάποια ταινία τρόμου. Ωραία κομμάτια, αλλά, κατά την γνώμη μου, όχι για πολύ. Το album κλείνει με μία ενδιαφέρουσα διασκευή του “Not To Touch The Earth” των Doors. Με λίγα λόγια, σίγουρα στο πρώτο μισό του δίσκου βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης. Γενικά όμως είναι ένας αρκετά καλός δίσκος που ναι μεν δεν θα απογοητεύσει τους fans των Otep, αλλά πιθανότατα να μην τους ξετρελάνει κιόλας.
7/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
