Προερχόμενοι από τη Φινλανδία, οι Mastord αποτελούν το προσωπικό όραμα του κιθαρίστα και μουσικοσυνθέτη Kari Syvela. Το “Trail Of Consequences” ήταν κάτι που ετοίμαζε από το 2016 όταν ακόμα είχε μόνο τις βασικές ιδέες γύρω από το concept. Ήταν ο παραγωγός Teemu Alto που πίστεψε πως η μουσική του ήταν τόσο όμορφη που χρειαζόταν επέκταση, προτείνοντάς του τη “full-band” επιλογή.
Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι κάτι που δικαίωσε και τις δύο πλευρές, καθώς εδώ έχουμε ένα υπέροχο και μουσικά ισορροπημένο album σε καμία περίπτωση δε μαρτυρά την υπεροχή του Kari, δίνοντας χρόνο και στους υπόλοιπους. Βαθιά επηρεασμένο από μπάντες-ογκόλιθους του progressive των ‘90s αλλά και με ερμηνείες που είναι παρόμοιες με τη λυρικότητα του Ray Alder ή των μεταγενέστερων solo albums του Bruce Dickinson.
Το “Trail Of Consequences” είναι άλλη μία κυκλοφορία που έρχεται για να αδικηθεί από την ψηφιακή εποχή μέσα στην οποία σκάει μύτη. Για να υποστηριχθεί το προαναφερθέν μουσικό “expansion” ο δίσκος περιέχει μόλις πέντε κομμάτια, έχοντας ως απώτερο σκοπό να εξερευνήσει και την παραμικρή ανησυχία του συνθέτη. Και η αλήθεια είναι πως έχει πολλές. Στο “Oceans Of Hate” π.χ. υπάρχουν αναφορές μέχρι και στο ‘70s blues rock. Χώρια που οι μελωδίες δανείζονται πολλά Led Zeppelin στοιχεία. Η απότομη αλλαγή με το “Burden” και τα harsh vocals είναι και αυτή που δείχνει πως πιθανόν να είχε κατά νου την ποικιλομορφία. Ωστόσο από τη δική μου πλευρά το θεώρησα κομματάκι υπερβολικό.
Είτε σου αρέσουν είτε όχι, είναι γεγονός πως οι Mastord έχουν παντρέψει μέσα στη μουσική τους πολλά πράγματα. Σε κάποια κομμάτια τους βγήκε, σε κάποια άλλα όχι. Με τα κριτήρια ενός πρώτου album όμως, το κριτικάρισμα οφείλει να είναι πιο επιεικές. Οπότε, το “Trail Of Consequences” δίνει το δικό του στίγμα στο μοντέρνο prog metal χάρτη. Αν χειριστούν σωστά και το “μάννα εξ’ ουρανού” συμβόλαιο με την Inverse Records, τότε έχουμε να μάθουμε πολλά γι’ αυτούς στο μέλλον.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
