Η συγκομιδή αξιόλογων power metal δίσκων εκ της Σουηδίας ήταν ιδιαίτερα πλούσια ανά τα χρόνια. Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών οι περισσότεροι, εάν όχι όλοι, έχουν εξαφανιστεί στη λήθη του χρόνου. Οι Mean Streak είναι άλλη μία απλά συμπαθητική περίπτωση από τη σκανδιναβική χώρα που με αυτή τη δεύτερη δουλειά, προσπαθούν και αυτοί να κυνηγήσουν το δικό τους όνειρο, σε ένα είδος που album της προκοπής βλέπεις μία, άντε το πολύ δύο φορές το χρόνο. Το Declaration Of War δεν πρόκειται να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του power metal, ούτε και πρόκειται να φέρει νέους οπαδούς στο προσκήνιο. Αν και νέο μέλος της μπάντας είναι ο κιθαρίστας David Andersson (τον θυμόμαστε από τη θητεία του στους Soilwork), συνθετικά δεν κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση στα αυτιά μας, ίσως εκτός του In For The Kill, καθώς διαθέτει ένα πολύ “καρφωτικό” refrain. Ηχητικά, οι Mean Streak συνδυάζουν στα κομμάτια τους επιρροές και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρωτοτυπούν. Ούτε οι πρώτοι είναι, ούτε οι τελευταίοι που το κάνουν. Τέλος, άπειρα και κουραστικά solos σχεδόν σε όλα τους τα τραγούδια, θα σου κάνουν τα νεύρα τσατάλια. Αποκορύφωμα το The End Of The Rainbow, δηλαδή ένα 4λεπτο κομμάτι που με το που ξεκινάει το σολάρισμα νομίζεις ότι διαρκεί 10λεπτο και βάλε, για να μην αναφερθώ στη “copy/paste” εισαγωγή από το Bark At The Moon του Ozzy Osbourne. Αυτά είχα να πω και τελείωσα. Ούτε οι Mean Streak τα κατάφεραν. Ακόμα περιμένουμε αυτό το “κάτι“.
3/10
Χάρης Μπελαδάκης
