Οι Moonlight Desires είναι μια αρκετά ιδιαίτερη hard rock μπάντα διασκευών καθώς διασκευάζουν παλιά soundtracks από ταινίες των 80s (εξού άλλωστε και ο τίτλος του EP). Όταν είδα μπάντα διασκευών και μάλιστα hard rock, το μυαλό μου πήγε στα χειρότερα, αλλά τελικά τοποθετούμαι κάπου στη μέση.
Η ιδέα είναι αρκετά καινοτόμα και πρέπει να πω ότι η κυκλοφορία σε ένα βαθμό μου έκανε μια κάποια εντύπωση, γιατί εκτός του πρωτοτύπου της ιδέας, είμαι και μεγάλος οπαδός των soundtracks. Φυσικά το συγκρότημα δεν κάνει απλώς αντιγραφή των κομματιών αλλά τα αλλάζει αρκετά προσπαθώντας να τα φέρει σε ένα δικό του στυλ και εν μέρει το καταφέρνει γιατί σε ένα βαθμό ακούγονται ευχάριστα.
Εκεί όμως ακριβώς βρίσκεται και το πρόβλημα καθώς η μπάντα ναι μεν έχει κάνει δικά της τα κομμάτια, την ίδια στιγμή όμως, ακούγονται σαν hard rock της σειράς και αυτό είναι άσχημο γιατί από τη μία εξαλείφεται το ιδιαίτερο στοιχείο που έχουν αυτά τα κομμάτια και από την άλλη η μπάντα δεν έχει κάποια ταυτότητα. Δεν είναι απλά κάποια χιλιοπαιγμένα θέματα αλλά κομμάτια με χαρακτήρα που κάποιος τον έχει αφαιρέσει από αυτά.
Ωστόσο, σίγουρα έχω ακούσει πολύ χειρότερες κυκλοφορίες κατά καιρούς στο είδος και πάλι καλά να λέμε που δεν είναι αυτό το ποζεριλίκι τύπου sex and drugs and rock ‘n’ roll που σήμερα κοντράρει σε γελοιότητα τον Άδωνι Γεωργιάδη και προσπαθεί τουλάχιστον να κάνει κάτι διαφορετικό από το μέσο όρο και απλά χάνει τη μπάλα στην υλοποίηση. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά ειδικά στα πρώτα βήματα μιας μπάντας, όταν ακόμα δεν ξέρει πως να κουμαντάρει το υλικό της και συνήθως βρίσκεται στην πορεία μέσα από τριβή με τη διαδικασία σύνθεσης τραγουδιών.
Εν κατακλείδι, η ιδέα των Moonlight Desires μου αρέσει. Δεν είναι ούτε το χιλιοειπωμένο αχρείαστο ποζεριλίκι ούτε κάτι υπερβολικά φιλόδοξο που καταντάει μια μπούρδα και μισή. Είναι μια καλή ιδέα, η οποία όμως χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα προκειμένου να ακουστεί σωστά.
5,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
