Οι Nacarbide ξεκίνησαν την πορεία τους το 2016 και κατάγονται από την Ταϊλάνδη. Τη σύνθεση της μπάντας αποτελούν οι Hitomi Tada στα φωνητικά, Masakazu Murakawa στις κιθάρες, Hiromoto “Nakamura” Togari στα τύμπανα και Yasushi “Hassy” Hasui στο μπάσο. Η δισκογραφική τους πορεία ξεκίνησε το 2017 και φέτος κυκλοφόρησε και το δεύτερο full-length album τους με τον τίτλο “Iron Lotus”.
O δίσκος περιέχει δέκα κομμάτια που η διάρκειά τους ξεκινάει από το ένα λεπτό και καταλήγουν στα πέντε. Λίγο λιγότερο από σαράντα πέντε λεπτά κρατάει αυτός ο δίσκος και από το τρίτο κομμάτι και μετά μόνο μια ερώτηση υπήρχε στις σκέψεις μου. Δεν βαριούνται με τόσα high pitched φωνητικά; Από ένα σημείο και μετά καταντάει κουραστικό έως ανυπόφορο. Προτιμότερο θα ήταν, πιστεύω, να υπάρχουν μεν αλλά να είναι σε μερικά κομμάτια και σκόρπια παρά να είναι σε όλο το δίσκο και σε κάθε λεπτό του κάθε κομματιού. Δηλαδή ήμαρτον.
Η αλήθεια είναι πως η φωνή της Hitomi (ναι, γυναίκα είναι), στις ψηλές ακούγεται πολύ καλύτερη. Στα κανονικά και στα πιο μπάσα έχει ένα θεματάκι, το χρειάζεται το μάθημα των φωνητικών. Αυτό όμως δεν είναι λόγος για να γεμίσει ο δίσκος με high pitched. Με μέτρο παιδιά, κάπου ώπα είπαμε. Ναι παίζουν heavy/power, ναι θα έχουν και από πολύ υψηλά φωνητικά αλλά εντάξει. Μην το ξεφτιλίζουμε κιόλας.
Κατά τα άλλα η μελωδία ήταν αρκετά καλή. Δυναμική, γρήγορη με πολύ καλές εναλλαγές στα riffs. Και από άποψη παραγωγής είναι πολύ καλό. Για αυτοχρηματοδοτούμενο, πολύ καλή είναι. Αν ήταν και τα φωνητικά τόσο καλά όσο τα προαναφερθέντα, θα ήταν άψογος δίσκος. Αλλά ας μην τα αναφέρω πάλι.
Με το εξώφυλλο απόρησα λίγο, κυρίως με τα χρώματα αλλά εντάξει. Θέλω να πω ότι, προσωπικά, δεν θα επέλεγα ποτέ να βάλω τέτοιο πράσινο στο background. Αλλά αφού σε εκείνους άρεσε, εγώ δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω. Για να ολοκληρώνουμε λοιπόν, για μια ακρόαση καλό album είναι. Για δεύτερη αμφιβάλλω.
5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
[email protected]
