Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Necronomicon είναι μια thrash metal μπάντα από τη Γερμανία που σήμερα έχει αποκτήσει ένα cult status. Και όταν λέμε cult status, το εννοούμε, μιας και ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η μπάντα υπάρχει από το 1984 και δισκογραφεί με σταθερούς ρυθμούς από τότε. Αυτό λοιπόν είναι η επανακυκλοφορία του δίσκου τους “Invictus” που κυκλοφόρησε το 2012.
Ψέματα δε μπορώ να πω, οι Γερμανοί ποτέ δεν μου έκαναν το «κλικ» σε σχέση με άλλους συμπατριώτες τους. Και προσοχή, δεν εννοώ τους μεγάλους, αλλά συγκροτήματα όπως τους Darkness ή τους Protector, που είναι μεν υποτιμημένα, αλλά όσοι αγαπούν τον ήχο, χάνουν σαγόνια όταν τους ανακαλύπτουν. Με τους Necronomicon πάλι, νιώθω πως για μια ακόμα φορά περισσότερο χρόνο έχασα, παρά κάνα σαγόνι.
Βασικά δεν βρίσκω το λόγο για τη συγκεκριμένη επανακυκλοφορία μιας και ο δίσκος είναι ένα μέτριο, στην καλύτερη, εγχείρημα κλασικού χλιαρού thrash metal με δομές και riffs που συναντάμε κυριολεκτικά σε κάθε μπάντα που έχει βγάλει το είδος. Δηλαδή γρήγορο, απλοϊκό riffing, τύμπανα τίγκα στο shank beat, απλές δομές τύπου couple-refrain-couple και μια επίπεδη παραγωγή που ενισχύει ακόμα περισσότερο το κλίμα βαρεμάρας που επικρατεί. Εκεί που ένιωσα ότι κάτι γίνεται είναι στις μελωδίες που είναι αρκετές στα riffs.
Ίσως να προσπαθούσαν να μιμηθούν τους συμπατριώτες τους, Kreator, δυστυχώς όμως δεν έχουν την πυγμή των τελευταίων και έτσι οι μελωδίες ακούγονται περισσότερο νερωμένες πάρα ξεσηκωτικές όπως θα έπρεπε, γιατί thrash metal που δεν ξεσηκώνει τον ακροατή να διαλύσει ό,τι εύθραυστο υπάρχει στο χώρο του, μόνο thrash metal δεν είναι. Για να κλείσει κάπου το όλο θέμα, για μια ακόμα φορά οι Γερμανοί μου ακούγονται μέτριοι. Κανένας λόγος για επανακυκλοφορία, και εν τέλει, μάλλον και κανένας λόγος ύπαρξης.
5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
