Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία αρκετά παράξενη για τα δικά μου δεδομένα. Η Terror From Hell Records αποφάσισε να κυκλοφορήσει μια συλλογή από μια παντελώς σε εμένα μπάντα, τους Nihili Locus με τον τίτλο “Lyaeus Nebularum”. Αν δεν κάνω λάθος, οι Nihili Locus είναι από την Ιταλία και το οξύμωρο είναι ότι δεν έχουν κυκλοφορήσει δίσκο.
Οι Nihili Locus γεννήθηκαν από τις στάχτες των Omicidio. Το 1992, η μπάντα κυκλοφόρησεένα 7 “EP με τίτλο “Sub Hyerosolyma”. Το 1994, κυκλοφόρησαν άλλο ένα promotion demo με τίτλο “Advesperascit”, ενώ το 1996 το MCD “Ad Nihilim Recidunt Omnia” ήρθε να ολοκληρώσει τις κυκλοφορίες της μπάντας. Το 1997, οι Nihili Locus διαλύθηκαν, ενώ εργάζονταν για την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου.
Με όλα αυτά, κάθομαι και σκέφτομαι, ποια η ανάγκη του να κυκλοφορήσει μια συλλογή από τους Nihili Locus; Στη δική μου λογική καμία, γιατί μια μπάντα που δεν έχει επίσημη κυκλοφορία, είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάμε για ένα “Best Of..”. Παρόλα αυτά, είπα να κάνω τις ακροάσεις μου, γιατί μπορεί να έχασα στο παρελθόν μια μπάντα διαμάντι;
Σε καμία περίπτωση. Οι Nihili Locus έχουν ένα ενδιαφέρον conceptστη μουσική τους, αναμιγνύοντας black, doom και death metal στοιχεία. Κάτι που θα μπορούσε να ήταν αρκετά ενδιαφέρον αν: 1) Η μπάντα ήταν τεχνικά σε καλό επίπεδο, 2) Αν τα τραγούδια ήταν πολύ μικρότερα σε διάρκεια και 3) Αν ο ήχος ήταν αρκετά καλύτερος.
Υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες στιγμές και αυτές έχουν να κάνουν με τα doom metalστοιχεία των Nihili Locus, παρά με τα black metal.Τα τραγούδια που έχουν τέτοια κατεύθυνση και δεν στηρίζονται τόσο πολύ στο blackή στο death, είναι το “Memoriam Tenera” και το “Canto (Of A Nightly Jewel)” και ειδικά το δεύτερο στο οποίο υπάρχουν οι ωραίες και αξιομνημόνευτές doom μελωδίες στις κιθάρες. Δυστυχώς και τα δυο τραγούδια πέφτουν στην κατηγορία των μεγάλων διαρκειών, με αποτέλεσμα να γίνονται αρκετά βαρετά.
Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια, υποφέρουν από το μέτριο ήχο, τις αρκετά παράφωνες κιθάρες αλλά και τα παράφωνα σε στιγμές γυναικεία φωνητικά, τις συνεχείς εναλλαγές σε tempo και riffing, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να βάλεις σε σειρά αυτά που παρουσιάζει η μπάντα. Τα πάντα, με λίγα λόγια χάνονται μέσα στις εναλλαγές από black, death και doom σε ένα κυκεώνα ιδεών και riff.
Τα δύο τελευταία τραγούδια, προέρχονται από τα sessionsτης μπάντα για την πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους, αλλά τα “Lugubri Lai” και “La Notte Eternal”, ενώ δείχνουν την διάθεση της μπάντας να φτιάξει ποιο μελωδικά και πιο ευθύ τραγούδια, τα πάντα χάνονται στον ήχο, αφού μάλλον μιλάμε για ηχογράφηση πρόβας με ένα μικρόφωνο.
Δεν μπορώ να πω ότι η κυκλοφορία των Nihili Locus με τίτλο “Lyaeus Nebularum”, έχει να δείξει κάτι σε οποιονδήποτε οπαδό της σκληρής μουσικής. Πολύ κακός ήχος, μέτρια τεχνική από τα μέλη της μπάντας, αδιάφορα τραγούδια με πολλά μέρη και ένας λαβύρινθος ιδεών. Προσωπικά, δεν μου έκανε καμία εντύπωση, εκτός από το ορχηστρικό “…Advesperacit…”, το οποίο με όργανο μου θυμίζει ένα ωραίο μεσαιωνικό ρυθμό. Αυτά, εγώ θα προσπεράσω αλλά όσοι νομίζετε ότι θα ενθουσιαστείτε από ένα cult συγκρότημα black / doom / death, μπορείτε να προσπαθήσετε.
4/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
