Να και ένα δισκάκι που με έκανε να το αγαπήσω όχι με την πρώτη ακρόαση, αλλά σε βάθος χρόνου. Για κάποιο λόγο ενώ στο πρώτο πέρασμα δεν μπορώ να πω ότι οι Wizar’d μου άρεσαν κάτι με τράβαγε πίσω σε αυτούς και τελικά τους έβγαλα το (πνευματικό) καπέλο μου.
Παράξενο όνομα για ένα παράξενο συγκρότημα. Η μπάντα από την Τασμανία υπάρχει από το 2004 με άλλα τέσσερα albums στην δισκογραφία τους. Όμως, πέρασαν επτά χρόνια από την περασμένη δουλειά, διότι σύμφωνα με το δελτίο τύπου ο τραγουδιστής/κιθαρίστας/ιδρυτής του σχήματος Ol’ Rasty σκόπευε να κυκλοφορήσει το υλικό σαν EP αμέσως μετά τον επόμενο δίσκο τους αλλά μια φωνή (…) του είπε να ακολουθήσει άλλη κατεύθυνση. Μάλιστα…
Οι Wizar’d λοιπόν παίζουν αρχέγονο heavy metal σαν αυτό που έπαιζαν οι θεοί Black Sabbath στα ντουζένια τους και ναι, είναι πάρα πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν. Βασισμένοι στο doom και στην λογική του less is more στήνουν έναν πολύ δυνατό δίσκο διάρκειας τριάντα πέντε λεπτών όπου χωρίς πολλά φρου-φρου και αρώματα παρουσιάζουν ένα πανέμορφο σύνολο.
Καλοπαιγμένο, στιβαρό, κιθαριστικό. Δεν βασίζεται σε παραγωγές και κολπάκια για να έχει όγκο. Εδώ το υλικό αναβλύζει μυστικισμό και με κάθε άκουσμα ο ακροατής μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην μουσική τους. Αργές προς mid-tempo συνθέσεις κατά κύριο λόγο που δεν με κούρασαν όμως ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Πανέμορφα solos στην κιθάρα.
Το μοναδικό μελανό σημείο για εμένα είναι η φωνή του Ol’ Rusty που σε κάποιους μπορεί να κάτσει αρκετά στραβά, όπως έκανε και σε μένα στην αρχή αν και μπορώ να πω ότι με τον καιρό μου άρεσε πολύ πάνω από τα τραγούδια. Το “Subterranean Exile” είναι ένας δίσκος προϊστορικού metal. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
