Οι Riff Raiders μας έρχονται από τη Μελβούρνη. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 2015 και από τότε έχουν κυκλοφορήσει μόνο ένα full-length. Φέτος, ήρθε η ώρα και για το δεύτερο album τους με τίτλο “Rock ‘N’ Roll Daydream”. Το είδος τους rock/hard rock.
Στα του δίσκου λοιπόν. Αποτελείται από έντεκα κομμάτια με διάρκεια που κυμαίνεται στα τρία με πέντε λεπτά. Καθόλου άσχημη η διάρκεια. Είναι όση ακριβώς χρειαζόταν σε αυτή την περίπτωση. Όσον αφορά την παραγωγή του είναι και αυτή άψογη. Το άκουσα με ακουστικά και πραγματικά στο τέλος του η ακοή μου με είχε εγκαταλείψει για αυτό θα πρότεινα να μην το δοκιμάσετε.
Τα φωνητικά ταιριάζουν τόσο όμορφα μεταξύ τους. Αντρικά και γυναικεία κάνουν τον απόλυτο συνδυασμό. Διαφωνώ μόνο σε λίγα κομμάτια που είναι η παιδική χαρά η ίδια. Στο “Best Day Ever”, για παράδειγμα, παρακαλούσα να σταματήσουν να τραγουδάνε. Πολύ τσιριχτές φωνές για τα γούστα μου αλλά τέλος πάντων.
Σχετικά με τη μελωδία, δεν ξεφεύγει ιδιαίτερα από το γνωστό rock στυλ και ύφος. Κρύβει όμως μια δυναμική, ένα νεύρο παραπάνω για αυτό και θέλω πολύ να τους δω ζωντανά κάποια στιγμή. Ελπίζω να έρθουν σύντομα στη χώρα μας.
Πάμε όμως στην μπαλάντα της παρέας. Ο λόγος για το “Sunset To Sunrise”. Περιττή και χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Πολύ φασαρία για το τίποτα τελικά. Δεν ταιριάζει καθόλου στο ύφος που έχει ο δίσκος στο σύνολό του. Είναι τόσο χαλαρή και ήρεμη που λίγο πιο αργό tempo να είχε θα γινόταν πάρα πολύ ανιαρή.
Ολοκληρώνουμε με το εξώφυλλο. Ποτέ δεν μου άρεσε αυτό το τόσο ανοιχτό ροζ. Εδώ όμως σε συνδυασμό με όλη την δουλειά που έχει γίνει και τις φιγούρες των ανθρώπων, είναι πραγματικά πανέμορφο. Δύσκολα λέω ότι μου αρέσει κάποιο εξώφυλλο. Οι ιδιοτροπίες μου είναι αρκετές όταν πρόκειται για κάτι που ντύνει ένα αποτέλεσμα. Παίζει ρόλο πως θα το πλασάρεις στο κοινό. Από αυτό εξαρτάται αν θα σε προσεγγίσει κάποιος που πρώτη φορά σε μαθαίνει από το ράφι ενός δισκοπωλείου.
7/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
