Ντεμπούτο, όπως μαρτυρά και ο τίτλος, για την πεντάδα από την Γερμανία με μια όμορφη μίξη μεταξύ Rock and Metal με μια πιο μοντέρνα ματιά. Χαρακτηριστικό της μπάντας είναι ο συνδυασμός δυνατών riffs στην κιθάρα με μελωδικά στοιχεία ορμώμενα από μια δυνατή και αξιοπρόσεχτη φωνή με αρκετή ποικιλία στον τρόπο που ερμηνεύει τα κομμάτια. Oι κιθάρες εκτός από δυναμικά riffs, έχουν και πολύ καλά εκτελεσμένα solos, με περίσσιο wah και τεχνικά σημεία. Το rhythm section από πίσω κρατάει έναν αρκετά στιβαρό και βαρύ ρυθμό, αν και δεν μου άρεσε ο ήχος από τα τύμπανα, είναι αυτά που προσδιορίζουν πιο πολύ τον όρο μοντέρνο. Ο δίσκος εκτός από τις πολύ δυνατές στιγμές του, έχει και τις πιο ήρεμες με το “Gone”, αλλά και την πολύ καλή ακουστική διασκευή – έκπληξη στους Iron Maiden στο κομμάτι “The Evil That Men Do”. Οι συνθέσεις του “Chapter One” είναι εξαιρετικές με μια πιο mainstream πινελιά, αν και αρκετά βαριές. Η παραγωγή επίσης έρχεται και αυτήν με την σειρά της να ανεβάσει και άλλο τα κομμάτια, αλλά ιδιαίτερα, το συγκρότημα έχει καταφέρει να βγάλει έναν εξαιρετικό ήχο στις κιθάρες. Τα φωνητικά τα βρήκα λίγο πιο πάνω από τα άλλα όργανα, χωρίς λόγο, μου χάλασαν λίγο την γενική τελική εικόνα. Πολύ καλή πρώτη δουλειά από τους One Last Legacy, που έχουν βρει την ισορροπία μεταξύ μοντέρνου και παραδοσιακού. Ακούστε τους!
7/ 10
Τένια Λάρδα
