Οι black metallers Herbstschatten δημιουργήθηκαν από τους Stephan και Hendrik το καλοκαίρι του 2009. Στο πρώτο τους album “Liv Og Død” (2013) συνδύασαν το νέο με το παλιό και το μελωδικό με το άγριο. Λόγω του πολλά υποσχόμενου ντεμπούτου τους και των ενεργητικών συναυλιών τους σε όλη τη Γερμανία, το συγκρότημα μπόρεσε να κτίσει ένα όνομα στην underground σκηνή προτού τελικά αποκαλύψουν τη μουσική τους εξέλιξη πέντε χρόνια μετά στο EP “Bergtempel” του 2018. Εκτός από τις τυπικές σκανδιναβικές black metal ρίζες, οι Herbstschatten δείχνουν όλο και περισσότερο σύγχρονες δομές τραγουδιών, crossover θέματα, ιστορίες και χαρακτήρες, καθώς και ασυνήθιστο και πειραματικό ήχο.
Και ερχόμαστε στο νέο τους album “Abschaum” με την ερώτηση: «οι άνθρωποι είναι κακοί;». Η απάντηση φαίνεται να είναι ναι. Μετά την αποχώρηση του Hendrik (ο οποίος εξακολουθεί να εμφανίζεται σε ορισμένα σημεία), μειώθηκαν οι σκανδιναβικές επιρροές και οι Herbstschatten θέλουν να είναι πιο βάναυσοι και προοδευτικοί ταυτόχρονα χωρίς να μένουν εκτός ορχηστρικά όργανα και synthesizer.
Ο δίσκος περιέχει εννιά κομμάτια με συνολική διάρκεια πενήντα λεπτών. Οι καλύτερες στιγμές τους είναι όταν ακούγονται βρώμικοι και επιθετικοί, ενεργώντας επικά όπως στο “Der Kutscher” και στο “Sonnenuntergang” όπου καλπάζουν μέσα στο χιονισμένο βορρά. Το “Seelenschrei” γοητεύει με το πρωτοποριακό black metal που ακούμε, το οποίο φανερώνεται εκρηκτικά προς τον ακροατή. Σε σχέση με το πρώτο album εδώ οι συνθέσεις είναι πιο εξελιγμένες και περίπλοκες. Τα ομιλούμενα νορβηγικά κείμενα στα “Endzeit” και “Sonnenuntergang” θυμίζουν τον Varg Vikernes. Ξεχωρίζει το “Thron Des Zorns” με μια Mayhem αίσθηση και με τον πολύ πιασάρικο ρυθμό του καθώς και το “Flammen Der Schuld” με τα ηλεκτρονικά στοιχεία α-λα The Kovenant.
Το “Abschaum” είναι μια πολύ αξιοπρεπής νέα αρχή με πολλά υποσχόμενες προσεγγίσεις. Εδώ θα βρείτε εκτός από ψυχρό black metal και αρκετές πινελιές από melodic death metal μέχρι και κάποια post-metal στοιχεία εδώ και εκεί με πιο ήσυχους ήχους και καθαρά φωνητικά προσδίδοντας στο δίσκο μια πιο λαμπερή αίσθηση.
6,5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
