Πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα πως οι Quiet Riot βρέθηκαν με πλατίνα στα χέρια τους. Κανένας δίσκος τους για μένα δεν είχε πάνω από δυο-τρία καλά, άντε πολύ καλά, τραγούδια. Άλλες εποχές, άλλοι καιροί στην μουσική βιομηχανία. Το μπορεί να προσφέρουν λοιπόν εν έτει 2017 με το “Road Rage”.
Απολύτως τίποτα. Εδώ θα μπορούσα να σταματήσω αλλά αφού κάνατε κλικ ας πω δύο τρία πράγματα παραπάνω. Θα ξεκινήσω με το μοναδικό θετικό και αυτό είναι ο τραγουδιστής James Durbin ο οποίος και είχε λάβει μέρος στο American Idol. Προτού αρχίσουν τα «μπουυυυ» να πω ότι ο άνθρωπος έχει μια αξιοπρεπέστατη φωνή. Είμαι σίγουρος πως με καλύτερο υλικό στα χέρια του να δουλέψει θα είχε και καλύτερο αποτέλεσμα.
Πάμε τώρα στα κακά. Αν ο δίσκος πήρε πάνω από μια μέρα για να γραφεί, μιλώντας συνθετικά, πραγματικά θα ήθελα τα μέλη του σχήματος να μου πουν τι έκαναν τόσο καιρό. Αδιάφορες συνθέσεις του κιλού γυμνές χωρίς καθόλου τσαγανό. Δηλαδή οι Quiet Riot έκατσαν και άκουσαν τραγούδια σαν το “Renegades” και είπαν «ναι, καλό είναι, βγάλτο»; Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο δίσκος ακούγεται λες και έχει ηχογραφηθεί στο στούντιο τον Bon Jovi. Αφού αυτό πήρε φωτιά και μετά πλημμύρισε. Όχι κύριοι, σε μια εποχή που νεότατα συγκροτήματα βγάζουν δισκάρες, το “Road Rage” δεν αξίζει τα ευρώπουλά μας.
1/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
