Η δισκοκρτιική αυτή αφορά την κυκλοφορία μια μπάντας που λίγο πολύ ήταν για τριάντα περίπου χρόνια κρυμμένη. Μάλιστα, είναι τόσο παλιά που στο Δελτίο Τύπου αναφέρεται πως ξεκίνησαν κάπου στην Νότια Γερμανία, όταν ακόμα χρησιμοποιούνταν ονομασίες όπως Δυτική και Ανατολική Γερμανία. Η μπάντα αυτή είναι οι Rebel και πρωτεργάτης της ήταν ο κιθαρίστας τους Tommy Clauss.
Με την βοήθεια λοιπόν των Ritchie Blackmore (ex-Deep Purple, Rainbow) και Mick Box (Uriah Heep), αναγνωρίστηκε το ταλέντο του. Το «κερασάκι στην τούρτα» όμως ήρθε όταν γνώρισε τον John Lawton, όπου και δέχτηκε να συμμετάσχει στο full-length album “Stargazer”. Το δυναμικό της μπάντας για αυτή την κυκλοφορία αποτελούν οι John Lawton (ex- Uriah Heep, Lucifer’s Friend) στα φωνητικά, Tommy Clauss (ZAR) στις κιθάρες, Peter Weber στο μπάσο, Albert Stübler στα πλήκτρα, ενώ στα τύμπανα βρίσκεται ο Peter Garratoni.
Ο λόγος, λοιπόν, για το full-length album τους το “Stargazer”. Για αρχή να πω πως κατά την γνώμη μου είναι μια κυκλοφορία η οποία μετά την συμμετοχή του Jacky Lehmann (Saxon) στην remastered έκδοση αυτού του album, μπορεί να ακουστεί μέχρι και σήμερα. Απ’ ότι φαίνεται δεν τους αρκούσε η εκδοχή του album τους σε βινύλιο και εν έτει 2020 κυκλοφορεί σε CD από την Metalapolis Records. Ας εμβαθύνουμε, όμως, και στην μουσική που είναι και αυτή που μας ενδιαφέρει.
Πρόκειται για μια hard/heavy rock κυκλοφορία, ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του είδους. Αρχικά ας συμφωνήσουμε όλοι πως δεν τίθεται ζήτημα μουσικής ικανότητας, όταν μιλάμε για τέτοια ονόματα. Όταν το ακούσετε θα καταλάβετε από ποια εποχή μας έρχεται. Βέβαια σε αυτό συμβάλλουν και τα πλήκτρα του Albert Stübler, τα οποία αν και μετά βίας μπορεί κάποιος να τα ακούσει, ξεκάθαρα μπορεί να τα αισθανθεί.
Επιπλέον, έχει δοθεί ιδιαίτερα έμφαση στο μπάσο και στις εντάσεις, παρότι είναι ένα όργανο, το οποίο για πολλές μπάντες έχει ελάσσονα σημασία. Τα τύμπανα, από την άλλη, αφήνουν το δικό τους στίγμα στην υπόθεση groovy κυκλοφορία, ακολουθώντας πιστά τις κιθάρες. Οι κιθάρες, ωστόσο, δεν αρκούνται απλά σε πέμπτες συγχορδίες αλλά και σε solos ανά των κομματιών, καθιστώντας ακόμα πιο νοσταλγική την κυκλοφορία αυτή.
Όπως κάθε κλασική κυκλοφορία αυτού του είδους, έτσι και αυτή φέρει τα αντίστοιχα φωνητικά Σε ελεύθερη μετάφραση, αναφέρομαι στις κλασικές και λατρεμένες ψηλές νότες του John Lawton, καθώς και το vibrato του, το οποίο προσωπικά με ανατρίχιασε. Συνολικά, λοιπόν, είναι μια κυκλοφορία που μας ταξιδεύει πίσω στην ρομαντική εποχή της μουσικής, ενώ ταυτόχρονα μας αφήνει να την απολαύσουμε με το ίδιο πάθος και μεράκι, όπως τότε.
8/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
