Η αγάπη που έχω στο καλό τεχνικό Death Metal είναι λίγο, πολύ γνωστή σε όσους με ξέρουν. Οι Reciprocal λοιπόν ήρθαν σαν μάννα εξ’ ουρανού μετά από αρκετές μη Death κυκλοφορίες που πέρασαν στα χέρια μου το τελευταίο διάστημα. Γαμάτη μουσική, με τα mid tempo περάσματα, τις άρρυθμες στιγμές και τα εξαιρετικά solo να δίνουν και να παίρνουν καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου καλά μέχρι εδώ. Η θεματολογία του δίσκου στηρίζεται μέσες άκρες στις θεωρίες συνωμοσίας, στο Βατικανό και στους πολέμους των Η.Π.Α. και μάλιστα σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις και να μπεις μέσα στους στίχους σαν να είναι ένα καλά γραμμένο μυθιστόρημα. Με λίγα λόγια λοιπόν και από αυτά που έχετε διαβάσει ήδη ο δίσκος πρέπει να είναι γαμάτος. Ναι, ο δίσκος είναι γαμάτος αλλά μόνο αν σας αρέσουν τα σχεδόν ατελείωτα, μετά από κάποια στιγμή intro και outro που δίνουν και παίρνουν μέσα στον δίσκο λες και το έχουν βάλει σκοπό οι Reciprocal να σε αποπροσανατολίσουν από το νόημα του δίσκου και να μην ευχαριστηθείς την μουσική τους. Λάθος μεγάλο λοιπόν. Ο δίσκος ο οποίος βρίθει από samples ειδήσεων και ταινιών μοιάζει να μην κρατάει την συνοχή και σε κάνει να τον βαριέσαι μετά από 2 με 3 ακροάσεις. Τι κι αν οι τύποι είναι παιχτρόνια, τι κι αν οι ιδέες τους σε κάνουν να ξεσηκώνεσαι. Σαν δίσκος δεν σου προκαλεί ενδιαφέρων παρά μόνο αν το συνοδεύεις με την τελευταία σεζόν του “Homeland”. Και επειδή εδώ κριτικάρουμε τον δίσκο σαν σύνολο και όχι σαν ανεξάρτητα κομμάτια δυστυχώς οι Reciprocal δεν θα πάρουν τον βαθμό που τους αξίζει.
6.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
