Κάποιες περιπτώσεις συγκροτημάτων είναι αρκετά δύσκολες για έναν συντάκτη να τις παρουσιάσει. Προσωπικά δυσκολεύομαι όταν κάπου τα νερά ανάμεσα στα είδη θολώνουν και δεν μπορείς ακριβώς να πεις τι παίζει ένα συγκρότημα. Τέτοια είναι και η περίπτωση των Καναδών Red Cain. Το σχήμα από την Alberta ξεκίνησε την πορεία του πίσω στο 2016 όπου και κυκλοφόρησε ένα EP (το οποίο δεν έχω ακούσει) και φέτος επιστρέφει με το πρώτο του πλήρη δίσκο.
Πως θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τους Red Cain; Σίγουρα η μουσική τους, παρότι μας έρχονται από τον Καναδά, πατάει πιο πολύ στον Ευρωπαϊκό ήχο. Θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα progressive σχήμα με την ευρεία όμως, όχι την τεχνική, έννοια του όρου αλλά μάλλον θα το αδικούσα. Έχουν έναν αρκετά μοντέρνο ήχο με βαριές κιθάρες ο οποίος όμως εμπλουτίζεται από πλήκτρα και αρκετή ατμόσφαιρα. Κάποιες δόσεις Kamelot, ίσως και κάποια ψήγματα Symphony X μπορεί να εντοπίσει κάποιος στην μουσική τους. Οι συνθέσεις είναι σχετικά μεγάλες σε διάρκεια όχι όμως επαναλήψεις ή κουραστικές.
Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι και τα φωνητικά του Evgeniy Zayarny που προσωπικά μου έφεραν στον νου αρκετά τον Tommy Kaverik σε θέμα θεατρικότητας και λυρισμού. Όμως δεν είναι λίγες και οι στιγμές που ο ίδιος γκαζώνει και φτάνει σε πιο ακραία/industrial μονοπάτια. Σίγουρα έχει μια φωνή με μεγάλο εύρος και πρόκειται για περίπτωση που είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει.
Τι μου έμεινε όμως στο τέλος; Χωρίς να μπορώ να εντοπίσω κάτι το κακό στον δίσκο σαν σύνολο μπορώ να πω ότι μετά από αρκετά, περισσότερα από συνήθως, ακούσματα λίγα πράγματα μπόρεσα να συγκρατήσω. Σε σημεία οι Red Cain μου ακούγονται αποπροσανατολισμένοι και αυτό ίσως έχει να κάνει με το γεγονός πως ακόμα μπορεί να ψάχνονται.
Αν μη τι άλλο το “Kindred: Act 1” είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που όμως προτείνεται μόνο σε όσους είναι τολμηροί και ψάχνονται γενικά.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
