Δεύτερος δίσκος για τους Πορτογάλους Fantasy Opus, μετά το “Beyond Eternity”, δέκα χρόνια πίσω. Το κουιντέτο παίζει ένα μίγμα μελωδικού power με λίγα στοιχεία Prog και αυτό σίγουρα ανοίγει την όρεξη στους οπαδούς του δίσκου.
Στο “The Last Dream” θα βρείτε 11 τσαμπουκαλεμένα τραγούδια με καθαρή παραγωγή και ωραία παιξίματα, ωραία ρεφραίν, σόλο με «χωσίματα» και πλουραλισμό στα μουσικά θέματα. Αρκούν μόνο αυτά όμως, όπως και οι καλές προθέσεις που έχει η μπάντα για να κάνει ενδιαφέρον το άλμπουμ; Προφανώς και όχι.. Σε σημεία η μπάντα ακούγεται έντονα ως b class power metal με τον τραγουδιστή να προσπαθεί να σώσει τα προσχήματα, είτε με τα καθαρά υψίφωνα φωνητικά του, είτε με τα πιο «γρέτζα» του.
Από το δίσκο δεν θα μπορούσε να λείπει και η μπαλάντα που συνηθίζεται στα άλμπουμ του είδους, με τίτλο «Lust», η οποία αν και καλογραμμένη, δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα, όπως επίσης και το “Black Angel” που είναι πιο ενδιαφέρον σαν κομμάτι. Γενικά είναι ένα μέτριος προς το καλός, δίσκος, με τις γνωστές αδυναμίες που επεσήμανα παραπάνω. Αν γουστάρετε τη μουσική των Symphony X ή άλλων παρόμοιων μπαντών, ενδεχομένως να σας κάνουν κλικ.
6.5/10
Πολυδεύκης Ανδριαννός
[email protected]
