Το παραδέχομαι ότι στην αρχή διάβασα Repulsion και πήγε να μου φύγει το κεφάλι μιας και το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στους θεούς του death/grind αλλά και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δε μπορώ να πω ότι χαλάστηκα. Ας συστήσουμε όμως τους Revulsion, πριν παρουσιάσουμε τους λόγους για τους οποίους πρέπει να τους ρίξετε μια ματιά. Λοιπόν, παιδιά, οι Revulsion, Revulsion, τα παιδιά. Όχι εντάξει πλάκα κάνω, συγχωρέστε με, η καραντίνα βαράει άσχημα στο κεφάλι μερικές φορές.
Το συγκρότημα είναι από τη Φινλανδία, μια χώρα με μακρά αλλά και υποτιμημένη σκηνή στον ακραίο metal χάρτη. Παρόλο που υπάρχουν από το 2005, το ντεμπούτο full-length τους, για άγνωστους λόγους βγαίνει τώρα. Δε μας πειράζει όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ όπως λέει ο σοφός λαός. Όσο για το είδος τους, παίζουν death metal με περίσσια όρεξη για ξύλο. Και το κάνουν καλά.
Εάν έπρεπε να παρομοιάσω τους Revulsion με μια μπάντα από τη χώρα τους, θα έλεγα πως μοιάζουν αρκετά στους Demigod (εννοείται πρώτου δίσκου) αλλά παίζουν με μια πιο brutal και straight-forward λογική από ότι οι προαναφερθέντες, ενώ είναι ξεκάθαρα πιο καταρτισμένοι τεχνικά από αρκετές παλιομοδίτικες μπάντες. Το στυλ τους θυμίζει πιο πολύ τους Morbid Angel και έχει στοιχεία από το “Covenant”, το “Formulas Fatal To The Flesh” και το “Gateways To Annihilation” αλλά όλα αυτά σε μια πιο brutal εκδοχή και φυσικά μέσα από την οπτική της μπάντας.
Δε θα βρεις δηλαδή κάποιο τραγούδι να θυμίζει το “God Of The Forsaken” για παράδειγμα ή κάτι άλλο αλλά ο τρόπος που έχουν στηθεί τα κομμάτια, όπως και το riffing και τα τύμπανα εκεί παραπέμπουν. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα αρκετά καλογραμμένο ντεμπούτο, με ωραίες ιδέες και πραγματική λύσσα που δεν το κάνει να ακούγεται επιτηδευμένο. Ελπίζω μόνο να μην τους πάρει άλλα δεκαπέντε χρόνια να κυκλοφορήσουν τον επόμενο τους δίσκο. Όχι τίποτα άλλο αλλά έχουν πολλές δυνατότητες μπροστά τους.
8/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
