Εδώ δεν έβγαλα άκρη, και μάλλον ούτε η ίδια η μπάντα ξέρει τι κάνει. Οι Ολλανδοί χαρακτηρίζουν τον ήχο τους ως Grindcore-Folk, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με αυτό το είδος. Θα έλεγα ότι είναι μια πολύ κακή απομίμηση των Cannibal Corpse. Πιστεύω πως ακόμα και οι θερμοί οπαδοί των προαναφερθέντων δεν θα συμπαθήσουν τους Rompeprop, μάλλον το αντίθετο. Το album, παρόλο που αποτελείται από 16 κομμάτια, διαρκεί λιγότερο από 35 λεπτά και αυτό γιατί όλα τα κομμάτια είναι μικρά σε διάρκεια. Οι τίτλοι (εάν όχι όλοι, οι περισσότεροι) είναι αστείοι και από το opening track “Quackquack” είναι προφανές ότι οι τύποι μάλλον μας κάνουν πλάκα. Από την αρχή μέχρι το τέλος ακούγεται η ίδια κιθάρα, η ίδια φωνή, τα ίδια drums. Δεδομένων των κομματιών, της διάρκειας τους και ορισμένων τίτλων (“Porn To Be Wild”, “Tante Shampoo” κλπ) συμπεραίνω ότι μάλλον δεν θα επιτεύξουν ποτέ κάτι σημαντικότερο του αστείου, αλλά προφανώς αυτές είναι οι προθέσεις τους και έχουν προϊστορία σε τέτοιου είδους θέματα. Στην πρώτη επίσημη εμφάνιση της μπάντας τα μέλη είχαν ντυθεί μούμια, γιατρός και ζόμπι με ακάλυπτα πολλά σημεία στο σώμα του. Εδώ θέλω να τονίσω πως πραγματικά δεν είμαι προκατειλημμένη όσον αφορά το χιούμορ στα τραγούδια, ή ακόμα καλύτερα, πάνω στη σκηνή. Το να θεωρείς, όμως, ότι ανήκεις στο heavy metal στερέωμα επιβάλλει κάποια υποτυπώδη σοβαρότητα και όχι επί 8 χρόνια να αποτυπώνεις στην “μουσική” σου ότι σου έρχεται στο μυαλό. Αυτό που άκουσα εγώ με έκανε να γελάσω αλλά και να απορήσω ταυτόχρονα. Κάποιοι ίσως θεωρήσουν πως μέσα από το “Gargle Cummins” μπορούμε να δούμε αλλιώς τις χιουμοριστικές πινελιές, εγώ όμως όχι. Το θεωρώ επιεικώς γελοίο.
1/10
Μαρία Θεοδωράκη
