Και μιας και το σιχαμένο καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών καιρός να πιάσουμε ξαπλώστρα με θέα και να απολαύσουμε λίγο ποιοτικό lounge-synthpop. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η κριτική θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ αλλά αφού έπεσε στα χέρια μου και επιπλέον είμαστε ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, θα πω μερικά λόγια για αυτόν τον δίσκο. Η Σουηδία εκτός από παράδοση στο μελωδικό death έχει και στην ηλεκτρονική μουσική για όσους δεν το γνωρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καιρό να ακούσω κάτι τόσο ματζόρε να έρχεται από τη σκανδιναβική χερσόνησο. Όσοι κακοί μεταλλάδες παρακαλούνται να περάσουν στο επόμενο review γιατί αυτή εδώ η δημιουργία ουδεμία σχέση έχει με τον κλάδο τους. Εδώ δεν θα ακούσετε βαριές κιθάρες, για την ακρίβεια δεν θα ακούσετε καθόλου κιθάρες, ούτε γρεζάτα φωνητικά, εδώ όλα πλαισιώνονται από πλήκτρα σε ματζόρε κλίμακες, beats που σε καλούν να χορέψεις σε κάποιο beach bar πίνοντας το κοκταιλ σου, του διαβόλου πράγματα δηλαδή. Βεβαίως δεν υπάρχει τέτοιου είδους μπάντα που να μην έχει επηρεαστεί έστω και στο ελάχιστο από τα μεγαθήρια Depeche Mode και The Cure και τον μινιμαλισμό τους αλλά αυτό είναι κάποιου άλλου παπά ευαγγέλιο. Παρόλα αυτά για μένα ο δίσκος δεν είναι κακός απλά καλό θα ήταν να ακούγεται με συγκεκριμένη διάθεση, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και επιπλέον η μπάντα δεν είναι καινούργια καθώς έχει κυκλοφορήσει ακόμα 2 albums. Free your mind and the rest will follow!
7/10
Αγγελική Καπίρη
