Μπορώ παρακαλώ να έχω περισσότερες μπάντες να κράζω? Είναι ένα καίριο ερώτημα έτσι? Εδώ πάντως θα κράξω για τα καλά. Δεν είναι μόνο που σιχαίνομαι το power αλλά το power το χαρούμενο, εδώ σιχάθηκα και το power της αντιγραφής. Τι αντιγράφουν τα παλικάρια εδώ? Τι άλλο από τους Judas Priest? Ακόμα και οι τσιρίδες σε πολλά σημεία είναι οι ίδιες ή για να είμαι πιο σωστός προσπαθούν να είναι σαν του Halford. Ξεκινώντας ο δίσκος αρχίζει γρήγορα με drums και αμέσως καταλαβαίνεις για τι πρόκειται αλλά δεν περίμενα για να είμαι ειλικρινής ότι θα πέσει τέτοια αντιγραφή και αυτό γιατί έρχομαι πρώτη φορά σε επαφή με τους Sacred Steel και μέσα από μια καινούρια κυκλοφορία και δεν νομίζω ότι και θα ξανασχοληθώ μαζί τους για να είμαι ειλικρινής έτσι? Στους φαν του είδους ή στους κολλημένους μιας άλλης εποχής που μας αρέσει ή όχι έχει φύγει σίγουρα θα αρέσει. Δεν θα φλυαρήσω εδώ γιατί δεν έχει νόημα και ουσία, δεν έχω να κρίνω κάτι καινούριο αλλά στην ουσία κάτι πανάρχαιο που προσπαθεί να αποδοθεί στο σήμερα.
2/10
Θοδωρής Μακρής
