Μου φαίνεται λίγο ανούσιο νέες μπάντες να επιμένουν να παίζουν μουσική που έβγαινε την εποχή των ’80s. Ίσως να το βλέπω από παραξενιά μου έτσι, αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει λόγος να αναλώνεται κανείς με χιλιοπαιγμένα πράγματα και να περιμένει μάλιστα να έχει ευρεία ανταπόκριση από τον κόσμο. Πάντως οι Γερμανοί Scavenger είναι μία τέτοια μπάντα. Ακούγοντας το Giving Entrance ακούς Iron Maiden, Judas Priest, Grave Digger και δεν συμμαζεύεται. Πρόκειται για την πρώτη full-length δουλειά τους και δεν μπορώ να πω ότι είναι άσχημο σαν αποτέλεσμα, αλλά είναι κάτι κολλημένο στο παρελθόν. Το album αυτό έχει νεύρο και δύναμη. Υπάρχουν κάποιες καλές στιγμές που θα ευχαριστήσουν τους φίλους του κλασικού heavy, άλλα όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται να εντυπωσιάσει για την πρωτοτυπία του σε καμία περίπτωση. Το βασικό αρνητικό της υπόθεσης, πέρα από την ανακύκλωση, είναι ο ήχος, που πολλές φορές μπουκώνει άσχημα, ενώ το πιο ενδιαφέρον είναι η συνεργασία των δύο τραγουδιστών, που έχει ένα καλό αποτέλεσμα, αφού οι φωνές τους δένουν πολύ ωραία μαζί. Τώρα, αν αξίζει να το αγοράσετε; Πρόκειται για ένα δίσκο που θα ικανοποιήσει μόνο δύο πολύ συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. Η μία είναι οι πιτσιρικάδες που γουστάρουν με όλη τους την ψυχή τους θεούς Maiden και έχουν μία μπάντα με την παρέα τους που παίζουν διασκευές και η άλλη είναι οι ορκισμένοι λάτρεις του κλασικού heavy ήχου που ψάχνονται γενικά με obscured και underground μπάντες. Ε λοιπόν, αν ανήκετε σε κάποια από αυτές τις ομάδες, ορμίστε άφοβα! Διαφορετικά οι Scavanger δεν νομίζω να έχουν κάτι να σας πουν.
5,5/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
