Ακόμα μια περίπτωση βετεράνων των οποίων δεν είχα καν ιδέα για την ύπαρξή τους. Οι Schrat είναι Γερμανοί, δημιουργήθηκαν το 2003, ο παρόντας όμως είναι μόλις ο τέταρτος δίσκος τους. Ουσιαστικά πρόκειται για ντουέτο, με τον ιθύνοντα νου Gråin να έχει αναλάβει τα φωνητικά και όλα τα έγχορδα όργανα (να σημειώσουμε ότι ο Gråin αποτελεί μέλος και των Gràb), με τον drummer Tomasz “Nefastus” Helberg να έχει μπει στο σχήμα μόλις φέτος, με τον εν λόγω κύριο να έχει αποτελέσει μέλος παλαιότερα των Belphegor (μονάχα για το δίσκο “Pestapokalypse VI”) και των Luna Field.
Κι αν μόλις πρόσφατα είχα στα χέρια μου κυκλοφορίες επηρεασμένες από το δεύτερο κύμα του black metal και την αναβίωσή του αλλά ήμουν κάπως πιο ελαστικός σε αυτές λόγω της νεότητας των σχημάτων και το, έστω ελάχιστο, περιθώριο βελτίωσης και προσθήκης προσωπικότητας στον ήχο, εδώ δε φαίνεται να υπάρχει το περιθώριο για κάτι τέτοιο. Ο ήχος είναι κάργα επηρεασμένος από σχήματα όπως οι Marduk (ειδικά της περιόδου “Panzer Division Marduk”), Gorgoroth και λίγο λιγότερο Dark Funeral και πρώιμους Setherial. Ως συνέπεια, φαίνεται λογικό πως το black metal τους είναι υπερηχητικό και μηδενιστικό, με τα blast beats να κοπανάνε ασταμάτητα και αλύπητα και να μη σε αφήνουν να πάρεις ανάσα, σε συνδυασμό με τη σχετικά αναλογική και κάπως ωμή παραγωγή.
Συνέπεια των παραπάνω, είναι ένα άκουσμα αφιλόξενο για τους αμύητους στο είδος αλλά και σε όσους δεν έχουν συνηθίσει με ταχύτητες-κομμένα τα φρένα. Οι ταχύτητες πέφτουν ελάχιστα και μονάχα για να χτίσουν ατμόσφαιρα κατάλληλη για την επόμενη ηχητική επίθεση. Ωστόσο, αν είστε πολύ φανατικός του δευτέρου κύματος του black metal θα παρατηρήσετε κατευθείαν όλες τις ηχητικές ομοιότητες με όλα τα σχήματα που προαναφέρθηκαν. Εκεί θα καταλάβετε άμεσα πως ο δίσκος είναι ένας καλοδουλεμένος φόρος τιμής προς αυτούς αλλά και τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, περίπου είκοσι πέντε χρόνια πίσω, μιας και οι περισσότερες επιρροές είναι παρμένες πιο συγκεκριμένα από εκεί.
Αν λοιπόν έχετε μια νοσταλγία γι’ αυτήν την περίοδο που δισκογραφούσαν τα συγκεκριμένα σχήματα που αποτελούν την ηχητική βάση των Schrat, τότε αυτός ο δίσκος θα σας ξυπνήσει όμορφες αναμνήσεις. Εμένα όμως τη ξέρετε τη γνώμη μου για δίσκους που αποτελούν απλά ένα φόρο τιμής στο παρελθόν, και ειδικά όταν το κάνουν τόσο απροκάλυπτα. Ο μόνος τρόπος για να κολλούσα με μια τέτοια περίπτωση θα ήταν να υπήρχε εξαιρετικό συνθετικό επίπεδο, εδώ όμως είναι απλά καλό κι αυτό για εμένα δεν είναι αρκετό.
5,5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
