Sear Bliss, Lloth
Κυριακή 19 Μαΐου, Crow Club
Είναι αρκετά περίεργο το γεγονός ότι οι Ούγγροι υπάρχουν από το 1993 και τους έμαθα δέκα μέρες πριν την εμφάνισή τους στο Crow Club το περασμένο Σαββατοκύριακο, ενώ ασχολούμαι εκτενώς με την extreme metal σκηνή. Δεδομένου αυτού, είχα τους ενδοιασμούς μου σχετικά με την προσέλευση, η οποία δεν απογοήτευσε και εν τέλει όλοι περάσαμε πολύ όμορφα σε μία εξαιρετική μελωδική black metal βραδιά.
Τη συναυλία λοιπόν, άνοιξαν οι δικοί μας μελωδικοί black metallers Lloth τους οποίους τους είχα δει ένα χρόνο πριν στο Astarte Fest και δεν μου είχαν γεμίσει το μάτι, κάτι που με χαρά μου δεν ίσχυσε εδώ. Η μπάντα 100% δεμένη, ανέβηκε στη σκηνή τηρώντας το χρονοδιάγραμμα (έτσι πρέπει γενικά, δε λέει να πληρώνεις ταρίφες έξτρα για να γυρίσεις σπίτι σου, κρίση έχουμε διάολε) και με καλό ήχο, απέδωσε τις συνθέσεις στα μέγιστα. Εκ πρώτης όψεως, το είδος που παίζουν θα μπορούσε συνοπτικά να χαρακτηριστεί ως black metal της παλιάς Rotting Christ σχολής. Προσοχή όμως: Σε σχέση με άλλους που έχω ακούσει κατά καιρούς οι οποίοι απλά αναπαράγουν τη μουσική της αγαπημένης τους μπάντας χωρίς ιδιαίτερη όρεξη να ξεχωρίσουν, οι Lloth βρίθουν έμπνευσης, πρωτότυπων, αλλά (πάντα) old school, μελωδιών και εξαιρετικών καθαρών φωνητικών στα σωστά σημεία που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο «τυρίλας», ενώ τα λιγοστά ξεσπάσματα με blastbeats νοστιμίζουν λίγο παραπάνω το όλο θέμα. Δε θα με χάλαγε να βγάλουν κι ένα δίσκο με περισσότερο ξύλο, φαίνεται καθαρά ότι τους πάει και θα ήταν και ωραίο για αλλαγή.
Setlist: Archos/ Born In Sin/ Pan/ I (Dead Inside)/ In The Name Of Love/ Emptiness/ Demonized/ Athanati
Όσο καλοί κι αν ήταν οι Lloth πάντως (που ήταν. Πολύ) πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Sear Bliss απλά έκλεψαν την παράσταση στην πρώτη τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους (κι ελπίζουμε όχι η τελευταία). Έχοντας χαράξει τη δική τους μοναχική πορεία από το 1993, έπαιξαν υλικό που κάλυπτε όλη τους τη δισκογραφία χωρίς να αφήσουν ούτε έναν οπαδό παραπονεμένο. Το multi-instrumental black metal (ναι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψω, μιας και δεν έχουν ουδεμία σχέση με το “atmospheric” της φάσης) που παίζουν, είναι αρκετά απαιτητικό από μόνο του, μιας και περιέχει μέσα πολλά όργανα και υπάρχει κίνδυνος φλυαρίας και «τυρίλας» αν η μπάντα δεν κουμαντάρει σωστά αυτά τα στοιχεία στη μουσική της. Οι Ούγγροι όμως, όχι μόνο έχουν γράψει κολλητικές μελωδίες ΜΕ ΤΡΟΜΠΕΤΑ (νόμιζα ότι τα χα δει όλα σε μια σκηνή, μέχρι που εμφανίστηκε τρομπετίστας μαζί τους, αν είναι ποτέ δυνατόν) αλλά τις έχουν εμπλουτίσει και με πολλά blastbeats για εμάς, τους πιο «κολλημένους» της φάσης. Όλο λοιπόν αυτό το μουσικό κράμα, αναδείχτηκε στην εντέλεια με σύμμαχο τον κρυστάλλινο ήχο που δεν άφηνε ούτε μελωδία να πάει χαμένη. Με τον frontman τους, τρισευτυχισμένο από τις ενδείξεις λατρείας των οπαδών, μας έδειξε την ευγνωμοσύνη του πολλάκις, σπάζοντας με μεγάλη μας χαρά το σύνδρομο τρουίλας που πιάνει τους black metal μουσικούς και δεν ανταλλάζουν κουβέντα με το κοινό τους γιατί χαλάει δήθεν την ατμόσφαιρα (γελάει ο κόσμος). Θέλουμε περισσότερες μπάντες σε αυτή τη μουσική, και θέλουμε περισσότερες όμορφες βραδιές σαν αυτή. Θέλω να πιστεύω πως αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τους Ούγγρους στα μέρη μας και θέλω επίσης να πιστεύω πως όσοι δεν γνωρίζετε για την ύπαρξη των Sear Bliss και διαβάζετε αυτή τη στιγμή αυτό το report, να τους ανακαλύψετε και να νιώσετε την ίδια χαρά που ένιωσα εγώ ακούγοντάς τους. Όπως επίσης και τους Lloth.
Setlist: The Worlds Collide/ Forbidden Doors/ Seven Springs/ Death In Torment/ Eternal Battlefields/ Mirror/ As The Bliss/ Soulless/ Somewhere/ Birth Of Eternity/ Shroud/ Blood Serenade/ Oh My Lord
Ανταπόκριση/ Φωτογραφίες: Θοδωρής Κατσικονούρης
