Το να σου έρχεται ένα promo από ένα γκρουπ που είχες αγαπήσει μετά από 25 χρόνια είναι κάτι παραπάνω από συγκινητικό. Οι Selefice πάντα θεωρούσα ότι ήταν ένα γκρουπ με τον τρομερά δικό τους ήχο που χάθηκε άδικα από τον χώρο. Λίγο το τότε νεαρό της ηλικίας, λίγο οι υποχρεώσεις της ζωής κατέστησαν αδύνατο να συνεχίσει το γκρουπ.
Το τότε “Where Is The Heaven” ήταν ένας δίσκος που πραγματικά είχε κάνει αίσθηση στην τότε σκηνή. Όταν όλοι πειραματιζόντουσαν στο black οι Selefice είχαν φτιάξει έναν death ήχο με τρομερά αναγνωρίσιμη ταυτότητα. Το “Ι Μet Α God” έρχεται να επιβεβαίωση έστω και μετά από τόσα χρόνια την άποψη μου το ποσό ιδιαίτερο ήχο και παίξιμο είχε το γκρουπ.
Ακόμα και τώρα, ένας ήχος ιδιαίτερος με την δική του ταυτότητα και… δύναμη! Ωμή δύναμη, μελωδία και φωνητικά να βγαίνουν από την κόλαση γρυλίζοντας. Το σημαντικότερο ζήτημα όμως είναι το θέμα της ταυτότητας. Ήχος σήμα κατατεθέν του γκρουπ, ο οποίος σε γυρνά πίσω στο μακρινό 1990, χωρίς όμως να θεωρηθεί old school.
Τέσσερα κομμάτια τα οποία άνετα θα μπορούσαν να αποτελέσουν το καθένα χωριστά ανεξάρτητα singles. Τα κομμάτια για όσους έχουν ενδιαφερθεί για το παρόν του γκρουπ, είναι “ψιλόγνωστά” και αναφέρομαι κυρίως στο “Mora” και το “Damned”, τα οποία κρατάνε ρίζες από την εποχή της περιόδου “Where Is The Heaven”. Αυτό όμως που μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον ήταν το ομώνυμο “Ι Μet Α God” μιας και παρουσιάζουν ένα πιο πολύπλοκο ύφος με τρομερές διακυμάνσεις.
Πραγματικά χαίρομαι όταν βλέπω τέτοιας comeback. Οι Selefice είναι εδώ χωρίς να θυμίζουν φαντάσματα του παρελθόντος με κέφι, δύναμη και ενέργεια. Ελπίζω το “Ι Μet Α God” να είναι μόνο η αρχή μιας και από ότι βλέπω έχουν να ξορκίσουν πολλούς δαίμονες ακόμα.
8/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
