Οι Selefice είναι από τα ονόματα του χώρου όπου σίγουρα έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία, πρωτεργάτες όπου μαζί με τα τωρινά “θηρία” του χώρου επιστρέφουν μετά από 25 χρόνια με μία νέα κυκλοφορία. Οπότε όπως καταλαβαίνετε, η επικοινωνία με τον Πέτρο Μιχόπουλο ήταν κάτι αναγκαίο ώστε να μάθουμε περισσότερα για το νέο τους EP “Ι Met A God”. Ιδού τι ειπώθηκε.
Καλησπέρα Πετρο, οι Selefice μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους EP μετά από 25 χρόνια, πως νιώθεις;
Γεια σου Δημήτρη και σε ευχαριστώ εκ μέρους της μπάντας για αυτή τη συνέντευξη! Νιώθω εξαιρετικά! Το να κυκλοφορήσουμε μια νέα δουλειά με τους Selefice, μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ένα όνειρο από αυτά που απλά φαντασιώνεσαι, οπότε το να γίνεται πραγματικότητα τελικά είναι ένα τρομερό συναίσθημα!
Όλη η επιστροφή, η απόφαση πως πάρθηκε για αυτό το comeback;
Εμένα και του Μίλτου (κιθάρα, φωνή) μας στριφογύρναγε η ιδέα αρκετό καιρό. Υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια ένα μεγάλο “γαμώτο” για το πώς είχαμε αδικήσει εμείς οι ίδιοι αυτή τη μπάντα τότε. Αυτό το “γαμώτο” το ενίσχυε το feedback που εισπράτταμε όλα αυτά τα χρόνια από φίλους του συγκροτήματος, που εκτιμούσαν τη δουλειά μας και δημιούργησαν όλο αυτό το “what if” με τους Selefice. Έπρεπε αυτό το “what if” να γίνει “what now” και παρότι είχαμε κάνει κάποιες απόπειρες, τελικά η λύση δόθηκε στα τέλη του ’17 όταν γνωρίσαμε τα δύο νέα παιδιά της μπάντας, τον Μάνο (μπάσο, φωνητικά) και τον Βαγγέλη (ντραμς). Επιτέλους είχαν βρεθεί οι δύο άνθρωποι που θα αγκάλιαζαν το όραμα μας, θα το ‘κάναν και δικό τους, ενώ και η χημεία μεταξύ μας λειτούργησε από τη πρώτη στιγμή. Μετά όλα πήραν τον δρόμο τους με πολύ δουλειά, αγάπη και αφοσίωση.
Για το “Where Is The Heaven”, δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που θα πει κάτι αρνητικό. Για το “Ι Met A God” μέχρι τώρα πως είναι η ανταπόκριση του κόσμου;
Είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα αφού ουσιαστικά μόλις κυκλοφόρησε το mini album, αλλά το feedback που εισπράττουμε ως τώρα είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό! Νιώθω πως ικανοποιήσαμε τις προσδοκίες που είχαν από εμάς οι φίλοι της μπάντας, ενώ και εμείς είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα. Πιστεύουμε πως είναι αυτό που ακριβώς προσδοκούσαμε: τέσσερα κομμάτια με την ταυτότητα των Selefice εν έτει 2019.
Θα σε παιδέψω λίγο. Mπορείς να μου σχολιάσεις το κάθε κομμάτι ξεχωριστά; Ο δίσκος τι πραγματεύεται;
Είναι πράγματι λίγο δύσκολο και ο Μίλτος σίγουρα θα τα εξηγούσε με περισσότερη ακρίβεια, αλλά θα το επιχειρήσω με τον τρόπο που το νιώθω εγώ και πιστεύω ότι θα αντιπροσωπεύει και το συγκρότημα.
“Mora”: Η επιστημονικά “υπνική παράλυση”. Μια τρομερά δυσάρεστη εμπειρία που έχουν βιώσει πολλοί άνθρωποι στον ύπνο τους. Κάτι σε πλακώνει, μπορεί και να σου μιλάει, δε σε αφήνει να ξυπνήσεις, νιώθεις να φλερτάρεις με τον θάνατο μέσα από μια συνθήκη πανικού… Αλληγορικά η συνεχής πίεση που ασκείτε στον άνθρωπο, το κακό που υπάρχει γύρω μας και παλεύει καθημερινά να σε καταστρέψει…
“Kol Haneshama”: Η ιστορία του Ιησού του Ναυή από την Παλαιά Διαθήκη και ο ορισμός του από τον Μωυσή ως διάδοχος του. Ο Θεός του είπε να σφάξει τους πάντες στο όνομα του, αυτός το έκανε. Και ο νοών νοείτω…
“I Met A God”: Κάποτε οι άνθρωποι αναζήτησαν τον Παράδεισο. Τελικά συνάντησαν έναν Θεό. Αυτός δεν ήταν όμως καλός. Οι άνθρωποι παρόλα αυτά τον πίστεψαν, τον ακολούθησαν και παρασύρθηκαν μαζί του στη τρέλα, στο χάος και στην καταστροφή. Αυτό τον Θεό θέλανε, αυτόν βρήκαν…
“Damned”: Μόνος, χωρίς πίστη, χωρίς κάτι να σε κρατάει όρθιο, απελπισμένος, καταραμένος… Βλέπεις το αναπόφευκτο τέλος να έρχεται, ψάχνεις από κάπου να κρατηθείς αλλά δεν υπάρχει τίποτα πέρα από την οργή των ανθρώπων. Είσαι το εξιλαστήριο θύμα τους και σύντομα θα παρακαλάς να μην είχες γεννηθεί καν. Είσαι “καταραμένος” γιατί είσαι διαφορετικός .Γιατί δεν είσαι σαν αυτούς…
Το “I Met a God” συνολικά είναι ένας εφιάλτης. Λυτρωτικός εφιάλτης όμως θέλω να πιστεύω για όποιον τον νιώσει…
Για τους στίχους ποιος είναι υπεύθυνος; Είναι συλλογική δουλειά;
Υπεύθυνος για τους στίχους είναι διαχρονικά κατά κύριο λόγο ο Μίλτος. Ο άνθρωπος που τους ερμηνεύει δηλαδή. Το ίδιο ισχύει και για ένα μεγάλο μέρος της μουσικής. Φυσικά όλα αυτά περνάνε και από το φίλτρο των υπόλοιπων, οπότε η τελική μορφή των κομματιών είναι έργο όλων. Ο Μίλτος όμως αν και -πρωτόλεια τουλάχιστον- είναι ο βασικός δημιουργός των κομματιών, δεν λειτουργεί “δικτατορικά” προσπαθώντας να επιβάλει αυτό που έχει στο μυαλό του. Όλοι μπορούν να προσφέρουν ανοιχτά. Απλώς αυτό που συμβαίνει συνήθως ως τώρα, είναι να φέρνει ένα κομμάτι και να μας αρέσει τόσο πολύ, που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να κάτσουμε και να το δουλέψουμε!
Την παραγωγή την έκανε ο Σάββας Μπετίνης από τους Acid Death. Πως προέκυψε όλη η συνεργασία;
Ο Σάββας είναι φίλος μας κυριολεκτικά τριάντα χρόνια. Υπήρξε μάλιστα και για ένα χρονικό διάστημα όταν ψάχναμε μπασίστα πριν το “Where Is The Heaven”, μέλος της μπάντας για κάποια live. Οι πορείες μας τότε ήταν παράλληλες με τους Acid Death και όπως και με τους Piranha, τους άλλους παλιόφιλους, είχαμε πάντα άψογες σχέσεις. Οπότε η επιλογή ήταν σχεδόν αυτονόητη. Ο ίδιος μάλιστα μετά το πρώτο μας live, μας είχε προτείνει να μας ηχογραφήσει. Οπότε όταν έφτασε η ώρα ξέραμε ποιος θα ήταν ο παραγωγός μας και δικαιωθήκαμε απόλυτα αφού αγκάλιασε το υλικό και έδωσε κι αυτός τον καλύτερο του εαυτό σαν να ήταν πέμπτο μέλος της μπάντας και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό!
Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η κυκλοφορία του EP μιας και ουσιαστικά ξεκινήσατε από την αρχή;
Ήταν δύσκολη από την άποψη ότι ουσιαστικά ξεκινήσαμε από το μηδέν και έπρεπε να δουλέψουμε πολύ. Από την άλλη ήταν εύκολη γιατί το θέλαμε πολύ και το είχαμε στόχο. Ακόμα πιο εύκολο το έκανε η υποστήριξη των φίλων της μπάντας, που ερχόμενοι στα live μας, αγοράζοντας merch, ακόμα και με την απλή αλλά θερμή ενθάρρυνση τους, βοήθησαν πάρα πολύ για να υπάρξει το “I Met A God”. Για αυτό και τους το αφιερώνουμε!
Έχεις ζήσει την Ελληνική σκηνή στα σκαριά της. Ποια η άποψη σου για το τώρα;
Μια χαρά είναι η Ελληνική σκηνή. Πιο δυνατή από ποτέ θα έλεγα, ο πήχης έχει ανέβει πάρα πολύ και έχει και προοπτικές για ακόμα καλύτερα! Αν επικεντρωθούν τα νέα παιδιά (που πέρα από το ότι τεχνικά είναι σίγουρα καλύτεροι από ότι ήμασταν εμείς στην ηλικία τους), στο να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερη ταυτότητα στον ήχο τους και αν κάποτε μάθουμε να συνεννοούμαστε καλύτερα και χωρίς τρικλοποδιές στο οργανωτικό κομμάτι (δυστυχώς τα κακώς κείμενα του παρελθόντος επιβιώνουν ακόμα σε μεγάλο βαθμό…),τότε η ελληνική σκηνή πραγματικά δεν έχει ταβάνι.
Πέρα από Selefice τι ακούς αυτό το καιρό;
Πάντα άκουγα άπειρες και ετερόκλητες μουσικές, αλλά θα επικεντρωθώ σε πράγματα που είναι “συγγενή” με τους Selefice και γυρνάνε στα αυτιά μου το τελευταίο διάστημα. Θεωρώ το “Primal Energies” των Acid Death καταπληκτικό άλμπουμ από κάθε άποψη, τα φιλαράκια μας σπάσανε τα κοντέρ! Μου άρεσε πολύ σαν σύνολο έργου και το “The Heretics” των Rotting Christ. Ο Σάκης προσωπικά δεν με απογοητεύει ποτέ! Μια μπάντα που θεωρώ από τις καλύτερες που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια στον extreme ήχο είναι οι Harakiri For The Sky. Ενώ θεωρώ ότι από τις μπάντες που έχουν πιάσει οι κεραίες μου και που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική extreme σκηνή, η πιο ενδιαφέρουσα και με ταυτότητα με όλη τη σημασία της λέξης είναι οι Hail Spirit Noir. Πολλά υποσχόμενες και οι δουλειές των Drama Noir, των Extremity Obsession και των Synteleia.
Αν και είναι νωρίς ακόμα, υπάρχουν ιδέες για νέο υλικό;
Δεν υπάρχουν απλά ιδέες, υπάρχουν έτοιμα κομμάτια! Ο στόχος μας είναι το συντομότερο δυνατό να γράψουμε ένα full length, οπότε ανυπομονούμε αυτό το καλοκαίρι να δημιουργήσουμε νέα μουσική με το υλικό που υπάρχει μπόλικο στο συρτάρι!
Υπάρχουν κάποιοι δίσκοι που θεωρείς ότι ήταν η βασική επιρροή για τούς Selefice ή για σένα;
Άπειροι. Και εντελώς βιωματικοί. Ενδεικτικά θα αναφέρω μια δεκάδα με μερικούς που έχουν επηρεάσει οπωσδήποτε τους Selefice συνολικά:
Metallica – Master of Puppets
Candlemass – Nightfall
Slayer – Seasons In The Abyss
Sepultura – Beneath The Remains
Kreator – Extreme Aggression
Iron Maiden – Iron Maiden
Paradise Lost – Gothic
Pink Floyd – The Wall
Camel – Mirage
Cure – Pornography
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που σας αρέσει να τζαμάρετε στο studio;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο, αλλά προσωπικά η αγαπημένη μου συνθήκη είναι όταν τζαμάρουμε ένα νέο δικό μας κομμάτι. Είναι μαγική η στιγμή που νιώθεις ότι έχεις μια καλή πρώτη ύλη με προοπτικές να γίνει ένα ολοκληρωμένο κομμάτι που σε εκφράζει.
O H.P. Lovecraft είχε παίξει μεγάλο ρόλο στο γκρουπ, αν κρίνω από την επιλογή του ονόματος σας τότε. Συνεχίζει να είναι μια επιρροή;
Ο κόσμος του Lovecraft ήταν, είναι και θα είναι πάντα πολύ επιδραστικός στους Selefice. Συνέβαινε στο παλιό υλικό, συμβαίνει και τώρα.
Πέτρο σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, Θες να προσθέσεις κάτι τελευταίο;
Δημήτρη σε ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνέντευξη! Ευχόμαστε το κοινό να ακούσει και κυρίως να νιώσει το “I Met Α God”. Κυκλοφορεί ήδη ψηφιακά (YouTube, Bandcamp) και πολύ σύντομα σε self released CD. Για περισσότερα επικοινωνήστε στη σελίδα μας στο Facebook. Και βέβαια σας περιμένουμε όλους το Σάββατο 8 Ιουνίου στο Crow Live Stage, έναν από τους καλύτερους live χώρους στην Αθήνα, για να γιορτάσουμε τη κυκλοφορία με ένα υπερπλήρες full set! Μαζί μας στη κόλαση θα βρίσκονται και οι special guests Piranha και Drama Noir για να γίνει της τρελής! Σας περιμένουμε! BEWARE!
Δημήτρης Εμμανουήλ
https://facebook.com/Selefice/
https://selefice.bandcamp.com/
Band Members
Πέτρος Μιχόπουλος – Κιθάρες, Πλήκτρα
Μίλτος J. – Φωνητικά, Κιθάρες
Μάνος Μ. – Μπάσο
Βαγγέλης Β. – Τύμπανα
Discography
Where Is the Heaven,1993
I Met Α God [EP], 2019
