Επιστροφή στις ρίζες. Αυτή η φράση συνοψίζει το νέο άλμπουμ των Seth, οι οποίοι άργησαν οχτώ χρόνια για να παραδώσουν το διάδοχο του “The Howling Spirit”. Και αυτή η απόφαση δε φαίνεται να πάρθηκε εν μία νυκτί, αφού πρώτα είχαμε την αλλαγή τριών από τα έξι μέλη του συγκροτήματος το 2016, ενώ το 2019 έπαιξαν ζωντανά το ντεμπούτο τους “Les Blessures De L’ Ame” το οποίο και κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά. Κι αυτό δεν είναι μόνο δική μου διαπίστωση, είναι και δήλωση του συγκροτήματος.
Σε αυτήν τη δήλωση, το συγκρότημα δηλώνει πως με αυτόν το δίσκο διακηρύσσει το τέλος της χριστιανικής θρησκείας. Και φροντίζει να το υποστηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο, ηχητικά, στιχουργικά και οπτικά. Και αυτό γιατί το εξώφυλλο είναι φωτογραφία της φλεγόμενης Παναγίας των Παρισίων η οποία σχεδόν καταστράφηκε πρόπερσι από πυρκαγιά. Τι πιο συμβολικό από αυτό για ένα αντιχριστιανικό concept; Στιχουργικά επίσης, ακόμα και να μη ξέρει κάποιος καθόλου γαλλικά, είναι πολύ εύκολο να διακρίνει το θέμα από τους χαρακτηριστικούς τίτλους και μόνο (βλ. “Le Triomphe De Lucifer”).
Και μουσικά, όπως είπαμε, το συγκρότημα επιστρέφει στο ύφος του ντεμπούτου, με τη διαφορά πως εδώ έχουν τις ικανότητες και παίζουν πιο τεχνικά και πιο γρήγορα, πιο επιθετικά. Οι φίλοι του δεύτερου κύματος του black metal, και ειδικά του νορβηγικού θα ενθουσιαστούν, εκτός αν χαλαστούν από την αψεγάδιαστη αλλά μοντέρνα παραγωγή. Γι’ αυτό μπορεί ηχητικά και παικτικά να υπάρχουν διαφορές, αυτοί οι δύο δίσκοι όμως λειτουργούν σα συγκοινωνούντα δοχεία.
Η επιστροφή των Seth στις ρίζες λοιπόν χαρακτηρίζεται πετυχημένη και μάλλον ήταν αναγκαία, κρίνοντας από τις αντιδράσεις του κόσμου για τις αμέσως προηγούμενες δουλειές του, οι οποίες δεν ήταν απαραίτητα κακές αλλά ήταν πειραματικές και αμφιλεγόμενες. Αυτό το ύφος όμως είναι που τους ταιριάζει περισσότερο και που μπορούν να βγάλουν τον καλύτερό τους εαυτό, προσφέροντας ένα δίσκο απολαυστικό, βλάσφημο και βάρβαρο.
7/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]