Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα και δεν πέταξα από την χαρά μου όταν είδα ότι έχω να γράψω για αυτόν τον δίσκο. Αλήθεια. Έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου, “Waters Of Lethe” και μερικές αλλαγές στην σύνθεση των μελών τους, οι Αθηναίοι Shattered Hope επιστρέφουν με τον τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο τους, “Vespers”.
Όσοι είχαμε δώσει το «παρών» στο The Room Of Doom Fest II τον Οκτώβριο του 2019, είχαμε πάρει μια γεύση από κάποια κομμάτια που περιέχονται στο “Vespers”. Αυτή ήταν και η στιγμή που ξεκίνησε η προσωπική μου ανυπομονησία για τον δίσκο, αφού είχαν ήδη δημιουργηθεί τεράστιες προσδοκίες.
Πλέον χαίρομαι πάρα πολύ που μπορώ να πω ότι αυτές οι προσδοκίες επιβεβαιώθηκαν. Αυτό επειδή το “Vespers” είναι όντως και χωρίς υπερβολή η πιο σκοτεινή μορφή των Shattered Hope μέχρι σήμερα, κάτι το οποίο γίνεται αντιληπτό από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Ο δίσκος ξεκινά και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε νότα αισιοδοξίας, ούτε η παραμικρή φωτεινή στιγμή.
Η ατμόσφαιρά και ο συντριπτικός του όγκος είναι πιο βαριά από ποτέ, με απόκοσμα σημεία πιο ambient χαρακτήρα να ενισχύουν τη νοσηρότητα που αναδίδει. Το “Vespers” το αισθάνεσαι πονεμένο αλλά και επικίνδυνο την ίδια στιγμή. Ως funeral doom δίσκος, φυσικά δεν μπορεί να κρύψει την συναισθηματική του πλευρά. Ωστόσο, δεν παύεις ποτέ να είσαι σε επιφυλακή για την μουσική απειλή που κρύβεται σε κάθε εναλλαγή του ήχου, σε κάθε riff και κάθε χτύπημα του τυμπάνου.
Είναι αλήθεια ότι το κάθε κομμάτι είναι απρόβλεπτο. Ο δίσκος περιέχει πέντε κομμάτια που ξεπερνούν λιγάκι την μία ώρα αλλά δεν νιώθεις καν πώς περνάει ο χρόνος Το ηχητικό αυτό τοπίο μπορεί να γίνει ιδιαιτέρως υπνωτιστικό εάν αφεθείς, ενώ σε αυτό βοηθούν σημαντικά και τα καθαρά φωνητικά που κάνουν την εμφάνισή τους στα ιδανικότερα μέρη του δίσκου.
Όταν έφτασε η ώρα να παιχτεί το “Συριγμός”, το οποίο ήταν ένα από τα κομμάτια που παρουσιάστηκαν στο festival που ανέφερα, ένιωσα την ίδια ανατριχίλα με εκείνη την στιγμή. Είναι ένα κομμάτι που καρφώνεται απευθείας στο μυαλό˙ όχι πως τα υπόλοιπα πάνε πίσω, βέβαια. Το συγκλονιστικό απόσπασμα που ακούγεται στην εισαγωγή γράφτηκε από τον Νίκο Καζαντζάκη στο «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και δίνει μια ξεχωριστή φόρτιση σε ολόκληρο τον δίσκο, ενώ γίνεται αφορμή για την γέννηση σκέψεων που ξεφεύγουν από τη μουσική συζήτηση.
Για να καταλήξω κάπου, επειδή τελικά μακρηγόρησα: οι βυθιστικές μελωδίες του “Vespers” είναι ικανές να σε κάνουν να θες να τις ακούς για ώρες. Όλος ο δίσκος είναι μια εθιστική τελετουργία που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς οπαδούς του είδους.
9/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
