Παραδόξως καλό εξ’ Αμερικής κράμα Μελωδικού Death Metal, Thrash Metal, Groove Metal και Metalcore με φανερές αναφορές σε Metallica, Testament, In Flames, Pantera και Unearth. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και κάποιες πιο αδύναμες στιγμές! Συνολικά θα έλεγα ότι μπορεί ο δίσκος να θεωρηθεί Metalcore αλλά με την έννοια ότι ενώ διακατέχεται από τα σταθερά μελωδικά συμπτώματα του ιδιώματος μεταλλοποιεί μέχρι και τις Hardcore προσταγές του. Γενικά ωραίες πιασάρικες συνθέσεις αν και κυριαρχεί μια ανομοιογένεια στο δίσκο καθώς όσο προχωράει η ώρα τόσο πέφτει το επίπεδο… πάντως τα πέντε πρώτα τραγούδια και η εισαγωγή είναι γαμηστερά. Στα άλλα τραγούδια προς το τέλος κάνουν μπόλικη χρήση clean φωνητικών τα οποία ευτυχώς δεν είναι τόσο πολύ φλώρικα και το ακόμα καλύτερο είναι ότι με την αλλαγή των φωνητικών δεν φλωρεύει και η μουσική όπως γίνεται συνήθως αλλά οι κιθάρες παραμένουν τίγκα μεταλλικές. Το απόλυτου ατού του δίσκου η riffολογία του και οι ασταμάτητες εναλλαγές πορωτικών θεμάτων. Ουσιαστικά αποτελεί το ντεμπούτο της μπάντας καθώς ένα EP που είχε προηγηθεί είχε τα ίδια κομμάτια με αυτά του δίσκου σε πιο ‘demo’ versions… καθόλου κακό πάντως. Επίσης πολύ καλό το ότι δε γίνεται κατάχρηση των κατεστημένων του είδους όπως breakdown με το κιλό πράγμα που δίνει μια άλλη προοπτική στη μπάντα. Αγαπημένα κομμάτια τα ‘Insult to Injury’, ‘Soldiers of Damnation’ και με διαφορά το καλύτερο το ‘Voice of a Martyr’. Τι να πω πάντως… Αν έλειπαν τα τελευταία 4 κομμάτια ο δίσκος θα ήταν δύο σκάλες καλύτερος. Πρέπει η μπάντα να αποφασίσει σε τι κοινό απευθύνεται πάντως και να ξεκαθαρίσει λίγο το τι θα γράφει. Τελικώς, δύσκολα να αρέσει σε κάποιον ολόκληρος ο δίσκος αλλά και μόνο για αυτά τα μισά (και κάτι παραπάνω) κομμάτια αξίζει ο κόπος από τους fans του μοντέρνου ήχου.
6.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
