Στην προηγούμενη μου ζωή πρέπει να έχω κάνει εγκλήματα, τουλάχιστον ογδόντα γενοκτονίες και τα πληρώνω όλα τώρα. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το πράγμα που περνάω με κυκλοφορίες σαν αυτή. Γιατί ρε παιδιά; Μια χαρά δεν ήμασταν πριν σας ακούσω; Για ποιο λόγο να μου διακόψετε εμένα το «Μπουκιά Και Συχώριο» για να σας ακούσω και κυρίως, να γράψω για εσάς και να μου χαλάσετε τη μέρα;
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Thrash metal του χείριστου επιπέδου από τη Γερμανία. Το 2014 ιδρύθηκαν λέει αυτοί και αυτός είναι ο δεύτερος τους δίσκος και για το Θεό, ελπίζω και ο τελευταίος. Δεν αντέχω να μπουκώσω άλλα Xanax παιδιά, δείξτε λίγο έλεος.
Εδώ λοιπόν έχουμε για μια ακόμα φορά θέματα τα οποία τα έχουν παίξει όλοι. Και όταν εννοούμε όλοι, εννοούμε όλοι οι μουσικοί που έχουν περάσει από το είδος. Δε θα ακούσεις ούτε μισό riff το οποίο θα σου προκαλέσει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Αντίθετα, πέρα από το παντελώς αδιάφορο riff fest, ακούμε και μια εντελώς άνευρη παραγωγή, στο σημείο που πιστεύω ότι ένας μέσος παραγωγός με μηδέν αντίληψη για το είδος θα έκανε κάτι πολύ καλύτερο, η οποία υποβαθμίζει τις ήδη αδιάφορες έως και αστείες συνθέσεις και μια φωνή η οποία δεν είναι ούτε μέτρια, ούτε κακή, είναι απλά σπαστική. Είναι τόσο χάλια που πραγματικά θα προτιμούσα να βάλω κάνα πιγκουίνο να κάνει τη φωνή παρά αυτόν τον τύπο.
Αδιάφορο στα όρια του ενοχλητικού και προσπάθεια εφάμιλλη του να σηκωθείς από το κρεβάτι για να πας να φας έτοιμο μεσημεριανό. Καμία όρεξη για δημιουργία, καμία όρεξη για να προσπαθήσει έστω η μπάντα να βρει ένα δικό της στυλ και εν τέλει, καμία όρεξη από μεριάς μου να γράφω κι εγώ για την πάρτη τους. Δουλειές έχουμε κι έχω αφήσει και μια μερίδα μπιφτέκια στη μέση.
Για να το τελειώνουμε, η δουλειά που χρειάζονται σε κάθε τομέα είναι πραγματικά τεράστια. Μια καλή αρχή για αυτό θα είναι να αλλάξουν αυτό το… πράγμα στη φωνή και να μην κάνουν μέσο όρο πέντε λεπτά να γράψουν ένα τραγούδι. Και τώρα παιδιά να με συγχωρείτε, πάω να φάω γιατί αρκετά ασχολήθηκα. Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες.
3/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
