Eδω πέρα δεν νομίζω ότι χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερες συστάσεις για το τι εστί slayer και γενικά για το τι θα ακούσουμε έτσι; Από την αρχή μέχρι το τέλος ο δίσκος είναι SLAYER. Κοπάνημα και τα μυαλά στα κάγκελα. Κιθαριστικα ριφ και εναλλαγές στα σόλο από μόνο το γνωστό δίδυμο King Hanneman ξέρει να κάνει. Ένας Lombardo ο οποίος εξακολουθεί να μη νιώθει τίποτα και σε θέμα τεχνικής και σε θέμα ταχύτητας και ένας Araya ο οποίος για άλλη μια φορά είναι άψογος. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι είναι καλύτερος από το Seasons In The Abyss η από τα παλιότερα τους μπορώ να πω ότι σίγουρα είναι μέσα στα 4 καλύτερα τους. Πάντα εννοείτε κατά τη ταπεινή μου γνώμη. Η παραγωγή είναι πάρα πολύ καλή και old school όπως πρέπει να είναι και γενικά δεν υπάρχει περίπτωση να έχω παράπονο από ένα τέτοιο δίσκο. Ας ελπίσουμε μόνο να μην είναι ο τελευταίος τους όπως πολύ λένε.
8/10
Άκης Μυστιλόγλου
