Τα κολλητάρια του Dino Cazares είναι και πάλι εδώ! Ο λόγος για τους εμπορικούς alternative metallers Spineshank, οι οποίοι επανέρχονται στο προσκήνιο έπειτα από διάστημα 9 ολόκληρων χρόνων. Μετά από την πρόωρη διάλυσή τους το 2008 δεν ξανακούσαμε κάποιο νέο από αυτούς, πλην κάποιων shows με διαφορετικό όνομα. Να όμως που ο νέος δίσκος έσκασε σαν βόμβα! Η τέταρτη κατά σειρά δουλειά τους με τίτλο “Anger Denial Acceptance” παρουσιάζει στο κοινό μία άκρως ωριμασμένη μπάντα που έχει αφήσει πίσω της την απειρία που κουβαλούσε από τις μέρες που άνοιγε για τους Fear Factory. O Johnny Santos δεν είναι σε καμία περίπτωση ο ίδιος πιτσιρικάς των πρώτων δουλειών, εξελισσόμενος πλέον σε επαγγελματία frontman ενώ και ο έτερος συνιδρυτής Mike Sarkisyan έχει σκληρύνει κατά πολύ τον κιθαριστικό ήχο, κρατώντας παράλληλα και το μελοποιημένο στυλ τους. Με κλειστά μάτια ξεχώρισα τo “Nothing Left For Me” single, το “Murder Suicide” και το “Ι Αm Damage”, που αποτελεί ένα καλό δείγμα των βαρύτερων διαθέσεων που λέγαμε. Η “τράμπα” από την αμερικάνικη Roadrunner στην ευρωπαϊκή Century Media, μειώνει ελαφρώς αυτή την ηχητική “αμερικανιά” που είχαν στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας τη μόνο στα hits τους. Αυτό πάει να πει πως έχουμε ένα “Everything, Everyone, Everywhere Ends” που παρεκκλίνει από τα εμπορικά μονοπάτια και μία σχετική brutal-ιά ονόματι “The Reckoning” που τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο από το αρχικό είδος που μας είχαν συστήσει. Οι 3 τελευταίες συνθέσεις “God Complex (Anger)”, “Motive Method Opportunity (Denial)” και “Exit Wounds(Acceptance)” κάνουν αυτό που συνηθίζεται σε δίσκους μοντέρνου metal. Κλείνουν την ακρόαση με πιο ήρεμα, mid-tempo κομμάτια ακουστικής φύσεως. Από αυτή τη σύντομη “τριλογία” σίγουρα το “Exit Wounds” ήταν το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου. Ο νέος δίσκος των Spineshank είναι πολύ παραπάνω από καλός και πρέπει επιτέλους να τους βγάλει από την αφάνεια. Τελεία και παύλα! Μα είναι τρελό χάσιμο, διάολε!
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
