Ο περίφημος μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελεί τον θεματικό πυρήνα της πρώτης full length κυκλοφορίας των progressive-άδων, Standing Ovation, των οποίων, μάλιστα, το EP βραβεύθηκε ως το 3ο καλύτερο self released άλμπουμ για το 2011,ενώ έλαβε γενικότερα πολύ καλές κριτικές. Το ύφος του ‘The Antikythera Mechanism’ είναι από πολύ upbeat έως και χαζοχαρούμενο, ενώ έχει ξεκάθαρες επιρροές από μπάντες όπως Conception και Shadow Gallery, αλλά και System of a Down, ενώ σε ορισμένα σημεία είναι ευδιάκριτα τα power στοιχεία. Η παραγωγή του είναι άψογη, γεγονός που βοηθάει τον ακροατή στην κατανόηση των επιμέρους στοιχείων κάθε σύνθεσης, ενώ παράλληλα αυτά αναδεικνύονται καταλλήλως. Οι συνθέσεις είναι πολύπλοκες, πράγμα αναμενόμενο, μιας και μιλάμε για progressive, ωστόσο τίποτα δεν είναι φοβερά εξεζητημένο, αλλά ούτε και φοβερά πρωτότυπο. Ενδιαφέροντα σημεία υπάρχουν, κακά τα ψέματα, όπως και κουραστικά, μιας και γίνεται επανάληψη κάποιων μοτίβων για περισσότερη ώρα απ’ ό,τι χρειάζεται. Η τεχνική όλων των μελών είναι αδιαμφισβήτητα άρτια και η δουλειά που έχει γίνει στα riffs κιθάρας- πλήκτρων πολύ προσεγμένη, ωστόσο η φωνή του Jouni Partanen υπήρξαν στιγμές που με εκνεύρισε/ κούρασε αρκετά. Τα χορωδιακά, πάλι, που παρεμβάλλονται εδώ κι εκεί, καθώς και τα harsh vocals είναι σοφή επιλογή. Όσον αφορά τους στίχους, τώρα, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, θα μπορούσαν να έχουν περισσότερα νόημα και –ίσως- λιγότερα ανόητα υβρεολόγια. Σε γενικές γραμμές, δηλαδή, το εν λόγω άλμπουμ διαθέτει και θετικά και αρνητικά στοιχεία, αλλά πιστεύω ότι η καλή δουλειά που έχει γίνει μουσικά υπερισχύει, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός ότι πρόκειται για την πρώτη κυκλοφορία της μπάντας. Για όσους αγαπούν τον progressive ήχο και θα ήθελαν να εμπλουτίσουν τα ακούσματά τους, τους προτείνω το ‘The Antikythera Mechanism’, έστω και για μία ακρόαση!
6.5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
