Πρόκειται για την τέταρτη full length κυκλοφορία των progressive-άδων από την Ανδόρα, οι οποίοι υφίστανται ως σχήμα τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ στο μακροσκελές βιογραφικό τους περιλαμβάνονται σημαντικές περιοδείες και shows μαζί με μπάντες όπως οι Obituary και οι Leprous. Οι επιρροές τους προέρχονται από σημαντικά ονόματα του progressive χώρου, όπως οι Opeth και οι Symphony X (τολμώ να πω ότι εντόπισα και κάποιες απειροελάχιστες theater-ικές στιγμές, αλλά ίσως να είναι απλώς ιδέα μου), είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο, το ότι δεν έχουν κοπιάρει όπως πολύ συχνά συμβαίνει. Πως θα περιέγραφα τον ήχο τους; Σίγουρα ως έναν συνδυασμό μελωδικότητας και επιθετικότητας, με πολύπλοκη δομή και αεικίνητη εξέλιξη. Τα περάσματα φαντάζουν απρόσμενοι ελιγμοί, σε αφήνουν προ εκπλήξεως στη διαπίστωση ότι τίποτα δε μένει το ίδιο για πολύ. Η μία έξυπνη ιδέα διαδέχεται την άλλη μέσω μίας –φαινομενικά- πολύ φυσικής ροής. Όλα τα παραπάνω υποστηρίζονται άψογα από τη δεξιοτεχνία όλων των μελών της μπάντας: death φωνητικά που σκοτώνουν, σε εναλλαγή με μελωδικά καθαρά, κιθαριστικά solos που δε μπορούν παρά να εντυπωσιάσουν, πλήκτρα που κινούνται σε παρόμοιους (ιλιγγιώδεις) ρυθμούς, και, τέλος, άψογο drumming. Το ‘Spiritual Migration’ δεν υστερεί, βέβαια, και από συνθετικής άποψης, καθώς χαρακτηρίζεται από αξιομνημόνευτα riffs, μελωδικότητα σε εναλλαγή με επιθετικότητα, διατηρώντας, έτσι, καθηλωμένο τον ακροατή, τους αναγνωριστικούς κομμένους ρυθμούς του progressive να χρησιμοποιούνται σοφά, υπέροχα πιανιστικά μέρη, ambient-like ηχητικά τοπία… Με δύο λόγια, η εν λόγω κυκλοφορία συνοψίζει σε 1 ώρα και 10, περίπου, λεπτά, ό,τι περιμένω, ως progressive οπαδός, από τη μουσική που ακούω. Ξέρω πως όσοι δεν είναι fan του εν προκειμένω είδους λόγω ‘υπερβολικής πολυπλοκότητας’ και ‘δεξιοτεχνικών επιδείξεων’ δεν πρόκειται να εκτιμήσουν την αξία του ‘Spiritual Migration’. Όσοι δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, όμως, επιβάλλεται να το ακούσουν!
9/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
