Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το album πολύ καλό. Ψεματάκι. Στην πραγματικότητα είναι μέτριο, βαριά καλό. Γενικότερα ακούγοντάς το ένιωσα πως αυτοί οι άνθρωποι δεν μου έδωσαν πολλά πράγματα μουσικά.
Και βρίσκομαι σε διαμάχη με τον εαυτό μου, γιατί από την μία πλευρά σκέφτομαι ότι είναι το πρώτο τους album. Αλλά από την άλλη αν δεν τα δώσεις όλα στο πρώτο σου album, πότε θα το κάνεις; Και δεν είναι ότι είναι και παιδάκια οι τύποι, ούτε ότι παίζουν κάτι τέρμα εξεζητημένο. Glam rock είναι. Μπορούσαν και καλύτερα.
Αυτά και πολλά χειρότερα σκεφτόμουν καθώς άκουγα τα πρώτα τραγούδια. Είναι κακό, αλλά έπληξα λίγο. Δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο και αυτό με ενόχλησε πάρα πολύ. Στο σημείο που αν τα ακούσω στο μέλλον δεν θα μου περάσουν καν από το μυαλό οι Starmen. Μόνο από το πέμπτο-έκτο κομμάτι φτιάχνει το πράγμα (κυριολεκτικά μισός δίσκος χαμένος).
Όχι ότι κάνουν τίποτα το σπουδαίο απλά τυχαίνει να είναι λίγο πιο ενδιαφέροντα τα κομμάτια. Και μην παρεξηγηθώ, οι άνθρωποι παίζουν πάρα πολύ καλά πραγματικά. Οι ιδέες τους πάνω στα κομμάτια όμως είναι ό,τι πιο κοινότυπο υπάρχει. Στο πρώτο κομμάτι θυμίζουν κιόλας κακή αντιγραφή των Steel Panther (θεοί, δεν το συζητώ)
Από την μέση και μετά λοιπόν ξεκινάει το καλύτερο. Και πιο ξεσηκωτικά κομματάκια ακούς και έχει και μία ωραία εισαγωγή στο “All Along The Watchover” πολύ ατμοσφαιρική, αλλά μόνο εισαγωγή γιατί μετά χώνει και ξηγιέται πολύ τίμια (μάλλον βρήκα το αγαπημένο μου τραγούδι και από αυτόν τον δίσκο) και γενικά είναι καλό. Καλύτερο από το πρώτο μισό σίγουρα.
Από την άλλη χαλάστηκα που δεν συναντιούνται σχεδόν καθόλου solos στον δίσκο. Δηλαδή παίζεις glam. Οι οπαδοί σου ζουν και αναπνέουν για τρία πράγματα. Τις όμορφες υπάρξεις (να το θέσουμε ευγενικά), το ποτό και τα solos. Δώσε τροφή στο λαό. Γενικά πιστεύω πως από την στιγμή που υπάρχει ταλέντο και από το μισό και μετά υπάρχει και ελπίδα, οι Σουηδοί φίλοι μας έχουν προοπτικές. Υποθέτω, αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου…
6/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
